In Libanon is de bio-markt verzwakt na de voorbije crisissen, maar toch liggen er in het land kansen voor bio-telers, dankzij de nabijheid van een vrije ruime, koopkrachtige consumentenbasis in de Golfstaten. Agreen Organics, een exporteur van een breed assortiment bio-producten, vers of verwerkt, plantaardig of dierlijk, biedt kleinschalige Libanese telers een afzetmarkt voor hun biologische producten.
Rudolph Elias in een nieuwe walnotenboomgaard
We gingen samen met CEO Rudolph Elias op bezoek bij een teler van biologische walnoten, pecannoten en amandelen. Vroeger groeide er graan en deels ook komkommers en tomaten op het 7 hectare grote areaal van deze teler in Taybeh, een dorp dichtbij Baalbek, een beroemde archeologische site bekend om haar Romeinse ruïnes.
Focus op hoogwaardige gewassen
"Maar die gewassen zijn financieel niet interessant. Er komt te veel product op hetzelfde moment op de markt, waardoor de prijzen geen hoog niveau halen. Toch is het moeilijk om de vele telers in de vruchtbare Bekaa-vallei te overtuigen om over te stappen op hoogwaardigere gewassen, zoals druiven, of in het geval van deze teler, noten. De lokale mentaliteit is er nog steeds een van een vlugge return on investment. Denken op de lange termijn, al is dat uiteindelijk veel winstgevender, is voor velen een te grote stap."
Biologische appelen onder net
De planten van de notenteler zijn 2 jaar oud en zullen binnen 5 jaar in volle productie komen. "Of misschien wel 4 jaar", zegt Rudolph, "want ze groeien sneller en beter dan verwacht. De walnoten zijn van het Chandler ras, de amandelen van een lokaal ras. Het perceel is niet zo groot, wat te maken heeft met het feit dat de grond in Libanon al eeuwenlang overgeërfd wordt, terwijl de families kroostrijk zijn. De stukken land worden dus steeds kleiner. En om aan risicospreiding te doen, heeft deze teler gekozen voor drie gewassen in plaats van één, ook al is zijn perceel niet bijster groot."
Goede vraag naar bio in Midden-Oosten
Agreen Organics gebruikt geen gewasbeschermingsmiddelen en om de bodem te verrijken verkiest het groenbemesters. Het water op het perceel van de notenteler wordt opgepompt en voldoet aan de biologische specificaties. "Maar niet overal in de Bekaa-vallei is er evenveel water en niet overal is het zo zuiver als hier. Om te voorzien in elektriciteit installeren we zonnepanelen."
Container met appelen in kratten voor het Midden-Oosten
In totaal vindt de teelt van de bij Agreen Organics aangesloten telers plaats op zo’n 1.000 hectare, met naast groenten ook vooral appelen, olijven, kersen en druiven. "Voor onze verse en verwerkte producten beschikken we over de nodige bio-certificeringen. We gaan niet enkel partnerschappen met telers aan, maar ook met andere biologische organisaties in het Mediterrane Zeegebied. Onze afzetmarkten zijn naast de Golfstaten ook Egypte, Griekenland en enkele andere Europese landen. En ondanks de koopkrachtvermindering, merken we dat de vraag op de bio-markt nog steeds hoger is dan het aanbod", vertelt Rudolph.
Nog meer waarde toevoegen aan reeds waardevolle bio-teelt
Door waarde toe te voegen aan de verse biologische noten, worden de winstmarges die behaald worden op dit op zich al hoogwaardige product nóg groter. "We doppen de walnoten, pecannoten en amandelen zelf en met gesofisticeerde machines roosteren we ze ook. Niet iedereen heeft dit proces zo goed als wij onder de knie."
Rudolph legt uit dat de noten op vier manieren op de markt kunnen worden gebracht: in de dop, gedopt, geroosterd en ten slotte, enigszins verrassend, onrijp. De geroosterde versie kan bovendien gezouten of ongezouten en zelfs met toevoeging van verschillende smaken, zoals gerookt of met paprikasmaak worden geleverd. En wat het onrijpe product betreft – een manier van notenconsumptie die in Europa onbekend is – vertelt de CEO van Agreen Organics een urban legend over de ontstaansgeschiedenis.
Koelcontainer aan de laaddocks van het pakstation
Toen Libanon onder Ottomaans gezag stond, moest de plattelandsbevolking als belasting een deel van de oogst afstaan. Om zich daar gedeeltelijk aan te onttrekken, begonnen ze hun eigen productie al te consumeren toen de gewassen nog niet volledig rijp waren. Dat kon bijvoorbeeld bij fruit, maar ook bij tarwe en amandelen. De nog groene tarwe werd geroosterd op het veld en is ook vandaag de dag nog een gerecht in landen zoals Syrië, Jordanië en Libanon. Freekeh – zo luidt de naam van deze spijs – is 25% rijker in eiwitten en ook voedzamer dan rijpe tarwe. Daarom wordt het ook beschouwd als een superfood.
Walnoten
Twee seizoenen
En wat amandelen betreft, zijn er dus twee seizoenen in Libanon: de eerste oogst vindt plaats wanneer de noten nog groen zijn, de tweede wanneer ze rijp zijn geworden. De groene amandelen worden niet gedopt op de markt gebracht. Het eten van dit product is voor de Libanese consument trouwens een hele belevenis, aangezien hij of zij het product nog zelf moet doppen. Sommigen strooien er ook nog een beetje zout op.
De consumptie van amandelen is aanzienlijk in Libanon, maar het land is niet zelfvoorzienend. Een groot deel van de noten wordt vers geïmporteerd en vervolgens geroosterd in een van de talrijke verwerkingscentra in het land. Toch stijgt nu het aandeel verse consumptie, en dit omwille van twee redenen. Ten eerste zijn de rauwe amandelen gezonder, maar daarnaast speelt ook de daling van de koopkracht van de huishoudens een grote rol. "Sommige mensen kopen de amandelen rauw en roosteren ze dan zelf thuis. Dat is goedkoper", weet Rudolph. "Maar wat betreft het gezondheidsaspect wil ik toch nog even aanstippen dat met onze hoogtechnologische manier van roosteren het eindproduct net zo gezond is als de rauwe amandelen. We hebben daar zelfs testresultaten van", besluit de CEO van Agreen Organics.
Voor meer informatie:
Rudolph Elias (CEO)
Agreen Organics
D 16 Centro Colosseo Building
Zouk Mikael
Keserwan (Libanon)
Tel: +961 9 211 411
Mail: info@agreen.org
Website: www.agreen.org