Verticale, zeer intensieve perenteelt in Zuid-Italië

In Zuid-Italië is een moderne techniek in zwang in de perenteelt die kostenverlagend is en tegelijkertijd hoge kwaliteitsnormen garandeert. Het gaat om de superintensieve verticale teelt waarbij alle vruchtdragende takken op een hoofdas groeien. De planten worden op een onderlinge afstand van 0,60-0,80 meter per rij geplaatst. Tussen de rijen ligt er 3,5-4,0 meter. Dat zorgt voor ongeveer 4.000-4.500 planten per hectare.

Een perceel Coscia-peren in de derde vegetatieve cyclus (30 maanden oud).

Vito Vitelli, een van de promotors van dit nieuwe teeltmodel in Zuid-Italië, maakt ons wegwijs.

Op de foto rechts: Coscia-peren met een goede maatvoering en met een naar rood neigende kleur door de blootstelling aan de zon.

"Met zelfs een beperkt areaal hebben we in Sicilië en Campanië mooie voorbeelden met uitzonderlijke resultaten in slechts een paar maanden. Door bomen op te stellen langs een ingebeelde wand, krijgen de peren meer licht. Dat bevordert de fotosynthese en daarmee de kleuring van het fruit."

Coscia-perenbomen in wandstructuur in Teano (provincie Caserta)

"Het plantenmateriaal moet gecertificeerd zijn en door erkende kwekerijen geleverd worden. Is de plant dun, dan wordt deze op een hoogte van 40-45 cm afgesneden om een krachtige doorstart te stimuleren. Heeft de stam een doorsnede van 12-15 mm, dan wordt hij heel gelaten. Zowel in het eerste als in het tweede geval ontwikkelt zich één enkele tak, langs een stok opgebonden. Binnen de 15-24 maanden groeit die minimaal tot 2,5 meter en maximaal tot 3,5 meter hoog als het ware langs de wand. De ontwikkeling wordt ondersteund door een evenwichtige toevoer van water en voedingselementen en door een reeks teeltinterventies."

De structuur van deze innovatieve aanplant met hoge dichtheid bestaat uit 3-4 ijzerdraden, die evenwijdig met elkaar met een tussenafstand van 0,80 meter worden gespannen. De ijzerdraden worden ondersteund door 4 meter hoge betonnen palen die op 10-12 meter afstand van elkaar worden geplaatst. Er is ook een druppelirrigatiesysteem op 30-40 cm afstand van de stam van de plant.

"Tijdens de groei zullen enerzijds zwakke takken, die na 2-3 jaar al fruit zullen dragen, en anderzijds grote, lange en krachtige takken ontspruiten. De zwakke, vruchtdragende takken moten behouden worden en de krachtige takken moeten bijgesnoeid worden. Dit moet in de vroege herfst of late winter worden uitgevoerd. Het zorgt voor een perfect evenwicht langs de centrale as tussen de vegetatieve en de generatieve kracht van de plant. Tijdens de eerste jaren zal er ook tijdens de zomer moeten worden bijgesnoeid om de vegetatieve kracht van de jonge fase beter te begeleiden", vervolgt Vitelli.

Perenperceel in de eerste vegetatieve cyclus (minder dan 12 maanden oud) in Castronuovo di Sicilia (provincie Palermo)

De superintensieve teelttechniek is bijzonder geschikt voor het Coscia-ras, een typische zomerpeer in het mediterrane gebied. "Het fruit van deze zorgvuldig gesnoeide perenbomen, met vruchtdragende takken die direct op de centrale as aansluiten, heeft een goede maatvoering, uitzonderlijke smaakeigenschappen en een mooie kleur, omdat de schil mooi kan profiteren van de zon. Vanaf het vierde jaar produceert elke Coscia-perenplant ongeveer 60-70 vruchten met een gemiddeld gewicht van ongeveer 120 g. Dit betekent 8-10 kg peren per plant en, uitgaande van 4.000-4.500 planten per hectare, een rendement van circa 30-35 ton/ha. In Sicilië en Campanië ligt de telersprijs van de Coscia-peer rond de € 0,80-1,00 per kilo, wat
€ 30.000-35.000 per hectare oplevert."

Traditionele aanplant

"We moeten af van het model van de traditionele perenaanplant, waarbij een boom 4-5 hoofdtakken heeft en dus een overmaat aan dragende houtstructuren dicht bij de stam. Maar zo zijn er minder vruchtdragende takken. Ondanks de ruime opzet is een dergelijk systeem niet bevorderlijk voor de beluchting en een goede verspreiding van de gewasbeschermingsmiddelen. Zo kunnen schadelijke organismen beter gedijen. Deze inmiddels achterhaalde manier van perenteelt ontmoedigt telers alleen maar, want het zorgt voor hoge kosten, lage opbrengsten, een ingewikkeld bladerdakbeheer, veel gewasbeschermingsbehandelingen, veel residuen en een inefficiënte plantdichtheid van 4m x 4m (600-700 planten/hectare)."