In eerste instantie richtte zijn onderzoek zich op de Chinese markt voor varkensvlees. Door het grote aantal voedselschandalen begonnen de supermarkten daar met het gebruik van een blockchain. Simpel gezegd bestaat een blockchain uit verschillende schakels die allen informatie bevatten. Alleen als de informatie in alle schakels overeenkomt, kan een transactie doorgaan. Zo niet, dan grijpt het systeem automatisch in.
"Het systeem is transparant en je kunt herleiden waar de informatie vandaan komt," vertelt Paul-Adrien. Het gebruik van een blockchain is "onmogelijk te hacken, niet gecentraliseerd, gebaseerd op consensus en snel en goedkoop," somt hij op. In de landbouw zou deze data goed gebruikt kunnen worden, betoogt hij. Wereldwijd wordt het grootse deel van het voedsel geproduceerd door kleine bedrijven, vooral op het zuidelijk halfrond. Die hebben vaak niet de mogelijkheid om data te delen, waardoor alleen de grote bedrijven dat doen met bijvoorbeeld een veredelaar. Door een blockchain op te zetten, kun je enerzijds voorkomen dat een van de partijen te veel macht over de ander krijgt. Anderzijds kan de informatie in het systeem waardevol zijn voor bedrijven.