Met haar 86 jaren (we schrijven het jaar 1986) is de Euroveiling in Brussel de oudste veiling van België. Het is ook een veiling die kan bogen op een rijke en bloeiende traditie van hardwerkende ledenproducenten die het karakter, de structuur en de ontwikkeling van de Halles des Producteurs, de Hallen van de Voortbrengers, zoals de Euroveiling oorspronkelijk heette, hebben bepaald.
Kijkje in de veilingzaal, die uitgerust is met 6 klokken
Gedurende haar gehele bestaan is het beeld van het aanbod op de Euroveiling gevormd door eetbare en niet eetbare tuinbouwproducten, door enerzijds groenten en fruit en anderzijds door bloemen en siergewassen. Vandaag de dag heeft de verkoop van sierteeltproducten sterk de overhand gekregen, hetgeen blijkt uit het feit dat van de totale omzet 800 miljoen BF in 1985 maar liefst 80% op naam komt van niet-eetbare tuinbouwproducten.
De heer Nechelput, beheerder-secretaris van de Euroveiling, bij de tribune, die plaats biedt aan meer dan 800 bezoekers
Als er iemand onderhoudend over het ontstaan en de ontwikkelingen van de Euroveiling weet te vertellen is dat wel de heer J. Nechelput, beheerder-secretaris van de Euroveiling. In het deftig ingerichte kantoor aan de Brusselse Oorlogskruisenlaan met de ingelijste portretten van vroegere en huidige bestuursleden, stichtingsakten en geboden, in statig schoonschrift vastgestelde verslagen van bestuursvergaderingen stelt de heer Nechelput voorop dat de komst van de EG van zeer ingrijpende betekenis is geweest voor de situatie van de Belgische Serreteelt van eetbare tuinbouwproducten met name die van druiven, aardbeien, peren, perziken en pruimen.
Bron: Primeur nr. 8 1986