Omdat aardappelen één van de belangrijkste gewassen zijn in Italië, zal de verbetering van hun voedingswaarde bijdragen tot de VN-agenda van 2030 voor duurzame ontwikkeling. Voorwaarde is dat de teelt wordt verhoogd.
De doelen voor genetische verbetering zijn:
- zorgen dat knolsteroïdale glycoalkaloïden niet meer bedragen dan 20 mg per 100 gram vers gewicht;
- vermindering van acrylamidevorming in chips en friet beneden de benchmarkniveaus van respectievelijk 750 en 500 μg / kg;
- verlaging van de glycemische index door verhoging van de hoeveelheid resistent zetmeel;
- toenemende hoeveelheid en kwaliteit van het eiwit en de concentratie van ijzer en zink en van vitamines B9 en C.
De rode en paarse aardappelen bevatten daarnaast ook anthocyaan en de gele en oranje aardappelen carotenoïden.
"Er bestaat een genetische variabiliteit voor al deze eigenschappen voor wat betreft de moderne rassen en inheemse Andesrassen. Een aantal missen eigenschappen voor gebruik in kwekerijen. Er zijn ook nog een aantal problemen met de biologische beschikbaarheid van bepaalde voedingsstoffen", legt John E. Bradshaw van het James Hutton Institute uit Dundee uit.
Genetische manipulatie kan worden gebruikt voor:
- controle van glycoalkaloïde concentraties en de potentiële vorming van acrylamidele;
- het verhogen van de dieetvezels door de introductie van inuline afkomstig van artisjokken;
- verhoging van de eiwitkwaliteit en -hoeveelheid door knol-specifieke uitdrukkingen van een zaad-eiwit, het albumine van Amaranthus hypochondriacus;
- verandering van de carotenoïde biosynthese om bèta-caroteen te produceren, de voorloper van vitamine A (Golden Potatoes), of astaxanthin, een toevoegingsmiddel voor diervoeding in de aquacultuur.
Bron: Bradshaw J.E., 'Improving the Nutritional Value of Potatoes by Conventional Breeding and Genetic Modification', 2019. In: Qureshi A., Dar Z., Wani S. (eds), Quality Breeding in Field Crops, pag. 41-84.