De wekker gaat. Gedesillusioneerd grijp ik om me heen om hem af te zetten. Het is 03:15 uur. Slaapdronken en ontgoocheld daalt het besef in: Snel uit de veren voor een dag op de markt van Ouddorp, met vader en zoon Vos.
Dennis van der Maden (l) loopt een dag mee met Nico en Arthur Vos
Vandaag loopt Dennis van der Maden een dag mee op de marktkraam van Nico (56) en Arthur (31) Vos. “Weet je wat jullie bij Gebrs van Aarle eens moeten doen, een dag met ons meelopen. Dan weet je pas echt wat belangrijk is voor een groentehandel als wij”, had Nico Vos gezegd bij de kennismaking met Dennis. Met een volle bakwagen plus kraam en een tot de nok toe gevulde bus, vertrekken ze om half 5 richting Ouddorp.
De pittoreske straatjes rond de kerk zijn het decor van de gezellige markt. De klep van de kraam gaat omhoog, de hekjes en planken van de tafels en stellingen worden op hun plek gezet en de parasols komen voor de kraam. Rij voor rij wordt besloten welke producten waar komen. De hoeken worden al snel vol gezet met aardbeien van de actie, een prominente, rode aardbeiengolf als gevolg. De presentatie begint vorm te krijgen. Maar goed ook, want de kraam is nog niet klaar als de eerste klanten zich al aandienen.
“Ze zijn er vroeg bij vandaag, dit kan weleens een drukke dag worden”, glimlacht Arthur. Al snel lopen we achter de feiten door een constante stroom klanten: “Waar blijven de bananen?” grapt Arthur wijzend naar een leeg plekje. Ik pak snel een doos en verdeel wat trossen. “Top! Kun je ook een voorraadje persen?” Ik vul de mand op de pers en begin met flesjes jus te persen. Na een voorraadje op de statafel te hebben, kijk ik nog eens rond. “Wat moet daar nog?”, vraag ik Arthur. “De spinazie, daar zijn we nog niet aan toegekomen.” We pakken spinazie en zakjes en zetten het naast een weegschaal. “Heel simpel, een paar volle handen, afwegen tot 500 gram en dichtknopen. “Ja, Dennis, het is aanpoten hoor”, glimlacht hij van oor tot oor. Het is amper half acht.
Het zonnetje zet door en er worden extra doeken aan de kraam gehangen ter bescherming. Tussendoor heb ik tijd rond de kraam te lopen en te bekijken wat er in korte tijd uitgestald is. Langs een van de tafels staat een koeling met verse soepen, gesneden groenten en maaltijden. En dan heb je nog de statafel met sappen onder de parasols, die zijn aangevuld met verse smoothies. Het ziet er gezellig, vers en goed gevuld uit.
Tussen het grote geweld is er plek voor gave groenten en fruit, bijzondere tropische vruchten of exclusievere producten. Neem gevlogen ananas, een smaaksensatie die voor €10,95 verkocht wordt.
Er liggen paarse asperges, honing tomaten en granadilla’s. “We hebben passie voor groente en fruit. We willen gave dingen vinden en aan de man brengen”, vertelt Arthur enthousiast. “Zo’n gevlogen ananas, dat is toch geweldig. Of de eerste Hollandse kersen, ze kosten de hoofdprijs, maar als je de mooiste producten wilt verkopen, dan moet je ze hebben.” Op de achtergrond hoor je Nico roepen: “Een primeur dames en heren, de eerste Hollandse kersen van Ouddorp.” Aan het eind van de dag bleken de Hollandse kersen beter verkocht dan de Spaanse.
Dat het een drukke dag zou worden werd al vroeg duidelijk. Sommige producten gingen van begin af aan enorm hard. “Wil je weer spinazie aanvullen?”, is me geregeld gevraagd. “Intussen ben je wel een spinaziedeskundige, Dennis”, lacht Nico. Even later kijk ik mee hoe de kassa werkt om klanten te helpen. “Wat mag het zijn, mevrouw?”, zeg ik vrolijk. Natuurlijk loopt het afrekenen niet direct soepel, waarop Nico grapt: “Onze stagiair moet het nog leren hoor, neem het hem niet kwalijk.” Rond 15:00 uur kan het afbouwen beginnen. ‘Bijna klaar’ valt dan echter tegen. Na nog een uur flink de schouders eronder, is de kraam afgebouwd en verdwijnt er steeds meer in de bus en bakwagen.
“Hoe vond je het, anders dan verwacht?”, vraagt Arthur onderweg terug naar Wijk en Aalburg. Anders? Nee, dat niet. Je bent continu bezig en fysiek vraagt het ook veel. Voor een dag is dat geen probleem, maar dit kunstje vijf dagen doen is bewonderenswaardig. Zo met vers bezig zijn, de producten in je handen hebben en het enthousiasme van klanten en collega’s, dat is geweldig. “Mooi, wat doe je morgen?”, vraagt Arthur lachend.
Eenmaal terug in de loods treffen we de levering van Gebrs van Aarle, met bovenop korenaar asperges. “Dit is toch gaaf, hè, ik ga meteen een foto op Instagram zetten.” De dag zit erop en ik stap in de auto
om even na zessen thuis op de bank te ploffen en er niet meer van
af te komen.
