"Ik ga stoppen met de aardbeienteeltloterij met lage winkans"

De aardbeiplanten kunnen onderhand van het veld af en een tijdje uit het zicht verdwijnen in de koelcel. Naar verwachting zullen we daar eind volgende week een begin mee maken. De planten moeten eerst goed in rust zijn, dus niet meer groeien, anders is de kans aanwezig dat ze schade oplopen tijdens de bewaring. Afgelopen week hebben we de planten nog een beetje bijgemest met wat extra sporenelementen. Door de hevige regenval was de voorraad sporenelementen zoals borium en mangaan nogal ver teruggelopen. Niet dat ze dat nu nog veel nodig hebben, maar als ze straks weer worden uitgeplant is het goed dat de planten een klein buffertje mineralen bij zich hebben. Dat kan de hergroei wel iets makkelijker maken.

Vorige week stond mijn blog in het teken van een duivels dilemma, waarvoor er afgelopen week een knoop moest worden doorgehakt. Dat is inmiddels gebeurd en het dilemma is dan wel de wereld uit, maar er voor in de plaats is een levensgrote uitdaging gekomen. Mensen die mij kennen weten wel dat ik niet vies ben van een uitdaging, maar deze zet mijn leven en dat van de rest van het gezin toch danig op zijn kop. We hebben er heel goed over nagedacht en alle van belang zijnde zaken goed mee laten wegen. Het voelt een beetje vreemd om het nu uit de doeken te doen, maar....

Ik ga stoppen met het zelf telen van aardbeien. Ja, ook met het zelf telen van die hele lekkere smaakaardbeien. Ik ga stoppen met de aardbeienteeltloterij met lage winkans. De afgelopen jaren is het rendement voor telers zover uitgehold dat ik geen zin meer heb om nu wéér nieuwe loten te gaan kopen. En natuurlijk weet ik dat dán wellicht net de hoofdprijs zou kunnen vallen. Hoewel u als consument snakt naar aardbeien die echt goed smaken en ook bereid bent daar goed voor te betalen, willen supermarkten en andere clubjes ze wat mij betreft niet graag genoeg hebben.

Het is nog steeds leuren, leuren, leuren en smoesjes afwachten. Sommige supermarkten geven aan er nog niet aan toe te zijn om nu al afspraken te maken voor het volgende seizoen. Anderen, waar ik dit jaar ook zaken mee heb gedaan, reageren nog niet eens op een vriendelijk verzoek per e-mail om over de verkoop van volgend jaar te praten. Moedeloos word ik daar van, terwijl de teelt voor volgend jaar al is begonnen en daar nu al een hoop geld in geïnvesteerd is. Een regelrechte loterij dus, waarbij het prijzenpakket pas na de trekking bekend gemaakt wordt. Ik mis de passie aan de kant van de retail volledig. Blijkbaar is ons product tóch niet goed genoeg. Nou, dan maar niet.
.
Wat ik nu dan wél ga doen? Dat moet zich nog helemaal uitkristalliseren de komende tijd. Dat hangt van een hoop dingen af die ik nu allemaal nog niet kan benoemen. Ik wil in ieder geval verder met smaakaardbeien en wellicht ook met andere bijzondere producten en daarbij samenwerken met andere telers. Maar niet meer op de bonnefooi. Ik ga alleen nog maar met conceptmatige projecten aan de slag, waar u als consument van gepassioneerd kunt raken, waar ik zelf van gepassioneerd raak en waar hopelijk ook de verschillende retailkanalen gepassioneerd van raken. Dat lijkt me wel een mooie en stevige uitdaging.

Als ik mezelf op de teelt blijf focussen, wat collegatelers net zo goed of beter kunnen, dan komt er van die uitdaging niks terecht vrees ik. Dus voor alle concepten zoek ik samenwerking met collega's. Met Volsmaakt heb ik nu al een mooie uitdaging en ook de Strawberrytree kan gewoon zijn diensten blijven uitvoeren. Voor de rest ben ik nu dus aan het zoeken en mezelf kennende komt er vanzelf weer iets uit de hoge hoed. U mag me daar trouwens gerust bij helpen. Voor goeie ideeën voor nieuwe concepten of projecten stel ik mijn ideeënbus graag open. Degenen met ideeën waarvan ik gepassioneerd raak nodig ik graag uit voor een etentje. Dan kunnen we het er eens verder over hebben.

Nou mensen, tot de volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

Bron: Weekblog Jan Robben