Blaricumse in de ban van het witte goud

Ze is de derde generatie die op de arme zandgrond van Blaricum asperges teelt. Haar oma was begin jaren vijftig wel te vinden voor het nieuwigheidje dat pastoor Jongerius introduceerde. Haar vader bouwde het succesverhaal uit. Negen jaar geleden nam Mariëlle Bakker (44) het stokje over. Ze maakte er zelfs een boekje over; de Blaricumse aspergebundel. Het witte goud is niet meer weg te denken uit het dorp.

De aspergetijd ligt al weer maanden achter ons, maar voor een kleine smaaksensatie haalt Bakker uit haar vriezer aspergesoep die ze naar eigen recept maakt van de minder mooi uitziende exemplaren. "Van weggooien houden we hier niet. Alles wordt gebruikt. In het seizoen maak ik iedere avond soep. Zo'n dertig liter per dag verkoop ik in mijn winkel aan huis. De basis is het sap dat ik uit de asperges pers. Dus geen flauwe bouillon waarin wat asperges hebben liggen weken. Als ik de soep net gemaakt heb, is het koud ook heel lekker.''

Zeven hectare grond heeft Bakker voor haar asperges, maar daarvan is slechts twee hectare echt in bedrijf. "Asperge is een vaste plant. De plant gaat ongeveer tien jaar mee, dan is hij wel op en de grond ook. De plant wortelt diep en onttrekt in die tien jaar zoveel voedingsstoffen aan de bodem dat je er de eerste 25 jaar niets meer aan hebt. Ik schuif dus steeds een stukje op. Bovendien duurt het bij nieuwe planten wel twee jaar voordat je er de vruchten van kunt plukken. En wie met zaadjes de planten echt wil opkweken moet vier jaar wachten.''

Bron: De Gooi- en Eemlander