Jongens luisteren beter naar hun lichaam als het gaat om het gevoel van verzadiging door het eten van voedsel dan meisjes. Maar wanneer ze volwassen worden raken ze die vaardigheid kwijt, dus is het belangrijk om daar bij de opvoeding rekening mee te houden, schrijft Remco Havermans, hoogleraar bij het Maastricht University Campus in Venlo.
© Kuhar | Dreamstime.com | Dreamstime
Leren luisteren naar je lichaam
"Dit onderstreept hoe belangrijk het is dat kinderen leren luisteren naar hun lichaam. In een wereld vol overvloed, waar ze bovendien opgroeien tussen online marketing en misleidende influencers, is dat contact met de eigen lijfelijke signalen kwetsbaar. Wie leert eten in verbinding met zijn lichaam, heeft daar later een groot voordeel van", aldus hoogleraar Havermans.
Hormonen
Verzadiging, het gevoel dat je genoeg hebt gegeten, is een biologisch signaal. Al tijdens de maaltijd maakt je lichaam hormonen aan die je hersenen waarschuwen dat het tijd is om te stoppen. Een van die hormonen is GLP-1. Het stijgende aantal mensen met overgewicht laat volgens Havermans zien dat veel volwassenen hun natuurlijke signalen van honger en verzadiging niet meer goed lijken te voelen. Toch is dat vermogen er wel – vooral bij jonge kinderen. Uit recent onderzoek blijkt namelijk dat zij, met name jongens, wél luisteren naar hun lichaam.
Calorieën compenseren
Bij volwassenen gaat het vaak mis. Geef iemand een hoofdgerecht totdat hij verzadigd is, en serveer op een andere dag hetzelfde hoofdgerecht, maar dan ná een voorgerecht. Dan blijkt hij in totaal veel meer te eten. Met andere woorden: het aantal calorieën van het voorgerecht plus het hoofdgerecht is veel groter dan wanneer iemand alleen een hoofdgerecht eet. Terwijl dat verschil er niet zou zijn als we écht naar ons verzadigingsgevoel zouden luisteren. Dan zouden we automatisch minder van het hoofdgerecht nemen na een voorgerecht. Met andere woorden: bij het eten van een voorgerecht én een hoofdgerecht zou je - als je luistert naar je verzadigingsgevoel - evenveel calorieën binnen moeten krijgen als iemand die alleen een hoofdgerecht eet. Maar zo werkt het dus niet. Toch maakt het uit wát je als voorgerecht krijgt. Hoe meer er gekauwd moet worden, hoe beter de compensatie. Appelpartjes vullen bijvoorbeeld meer dan appelmoes – ook al bevatten beide porties exact evenveel calorieën.
Onderzoek
Nicole Reigh en haar collega's van het Penn State University Metabolic Kitchen and Children's Eating Behavior Laboratory onderzochten dit bij kinderen van 4 tot 6 jaar. De kinderen kwamen vijf keer naar het lab om daar te eten. Hun hoofdgerecht bestond uit een klein buffet met macaroni met kaas, broccoli, worteltjes, crackers en water. Ze mochten onbeperkt opscheppen. In vier van de vijf sessies kregen de kinderen eerst een voorgerecht: appelpartjes, appelmoes, appelsap of light-appelsap. Wat bleek? Kinderen compenseerden verrassend goed. Ze aten evenveel calorieën mét voorgerecht als zonder. De vorm van het appel-voorgerecht maakte daarbij niets uit. Maar alleen de jongens lieten dit compensatievermogen zien. De meisjes aten juist méér na een voorgerecht. Volgens Reigh sluit dit aan bij eerdere bevindingen dat meisjes vaak minder goed reageren op zogenaamde interoceptieve signalen – lichaamssignalen zoals honger, dorst en verzadiging.
Sterker interoceptief vermogen
Waarom jongens een sterker interoceptief vermogen hebben, is nog onduidelijk. Wel is duidelijk dat ook zij dit vermogen verliezen naarmate ze ouder worden. Volwassen mannen blijken immers net zo slecht in compenseren als vrouwen. "Dit onderstreept hoe belangrijk het is dat kinderen leren luisteren naar hun lichaam", benadrukt hoogleraar Havermans.
Lees verder op: kokkerelli.nl
