Thijs Rompelberg, voorzitter van de Limburgse Land- en Tuinbouwbond (LLTB), maakt zich ernstig zorgen over het Nederlandse en Europese beleid omtrent de land- en tuinbouw. Hij schrijft er een column in De Limburger over.
"Als agrarische sector waarschuwen we al jaren dat het ontbreken van een voedselstrategie voor Nederland en Europa kan leiden tot problemen. Inmiddels is mij duidelijk dat er wel degelijk een voedselstrategie is: importeren… En systematische afbouw van onze agrarische sector."
"Ondanks alle zalvende geruststellingen dat we écht geen honger krijgen, maak ik me ernstige zorgen. Zolang we de op één na grootste exporteur van agrarische producten van de wereld zijn, hoeven we ons geen zorgen te maken, toch? Ten eerste: dat zijn we in euro's, niet in kilo's. Ten tweede: producten die via Rotterdam en Amsterdam ons land binnenkomen en daarna worden geëxporteerd, tellen ook mee. Op papier zijn we één van de grootste exporteurs van avocado's en mango's, maar die worden absoluut niet in Nederland geproduceerd."
"Als u als lezer slechts twee dingen onthoudt na het lezen van dit verhaal, laat dat dan zijn dat Nederland netto importeur is van eten en dat we – zoals onderzoek van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) aantoont - veel te weinig geschikte grond hebben om onze eigen monden te voeden."
"In Nederland kijken we naar één opgave tegelijk, maken we regels om die specifieke opgave op te lossen en kijken niet naar negatieve bijeffecten. Totdat die bijeffecten zelf nieuwe problemen worden en dan begint het hele circus weer van voren af aan."
"De ondoordachte manier waarop we met onze land- en tuinbouw omspringen, is daarop geen uitzondering. Minder boeren is minder stikstof, dus die kopen we uit en dan is het probleem opgelost. Voor neveneffecten zijn veel politici ziende blind en horende doof, ondanks dat ze daarover veelvuldig worden geïnformeerd. Hoe zit het met onze voedselzekerheid? Wat gebeurt er met de leefbaarheid op het platteland? Met de werkgelegenheid? De stikstof uit het buitenland? De gevolgen voor het klimaat als we meer gaan importeren? Het welzijn van dieren en de voedselveiligheid in de landen waar we ons eten vandaan gaan halen? Het zijn wezenlijke vragen en, als antwoorden uitblijven, de crises van de toekomst."
"Als Nederlandse boer of tuinder zijn je opties legio. Je kunt je op allerlei manieren laten op- of uitkopen, of krimpen. Sinds kort kun je ook gebruik maken van de extensiveringsregeling, maar vanwege de grondschaarste leidt dit in de praktijk enkel tot krimp. Hetzelfde geldt voor de door beleid gecreëerde mestcrisis die niet bijdraagt het gestelde doel van verbetering van de waterkwaliteit. Binnen no-time wordt een regeling opgetuigd om ondernemers die er last van krijgen te 'helpen'. Want die hulp – u raadt het al – is uitkoop. Kortom er wordt tegen de agrariërs maar één ding gezegd: u zult stoppen."
"Honger gaan we niet krijgen, maar we maken ons wel afhankelijk van andere landen. Juist in deze tijden van een groeiende wereldbevolking, oorlogen en andere geopolitieke spanningen, waarin we zien dat Zuid-Europa door klimaatverandering en droogte een sterk krimpende voedselproductie heeft, wil je van niemand afhankelijk zijn. Om nog maar te zwijgen over wat langere transporten betekenen voor de kosten, leveringszekerheid en niet op de laatste plaats de klimaatdoelstellingen."
"Iedereen wil een gezonde toekomst, maar één ding is zeker: zonder gezonde agrosector gaan we dat niet bereiken. Naast dat de agrarische sector zorgt voor voldoende, gezond en betaalbaar voedsel en bijdraagt aan ons welzijn met bloemen, planten en bomen, speelt ze een belangrijke rol in tal van uitdagingen waar we als samenleving voor staan. Van hergebruik van grond- en afvalstoffen tot de opwekking van groene energie. De hele wereld kijkt jaloers naar de Nederlandse agrariër als het gaat om innovatie en efficiëntie. Onze boeren en tuinders verdienen het vertrouwen, de steun en de tijd om met oplossingen te komen. Niet alleen voor henzelf, maar voor ons allemaal."
Bron: LLTB