De in Australië geboren Chris Catto-Smith werkte in Zuidoost-Azië vele jaren in de logistiek en supply chain, waar hij leidinggevende functies bekleedde voor retailers die zich op de Aziatische markt begaven. Toen hij voor een grote retailer onderhandelingen voerde met leveranciers, kreeg hij wat hij noemt een ingeving. Hij zag dat de meeste retailers en inkopers een oneerlijk voordeel hadden ten opzichte van telers. Kleinschalige telers hadden te maken met veel ongelijkheid en onrechtvaardige aankooppraktijken die een negatieve invloed hadden op het inkomen van de telers en innovatie in de kiem smoorden, wat bijdroeg aan slechte producthandling, voedselverlies en ongezonde inkooppraktijken. Retailers konden hen maken of breken met beslissingen die louter op onhoudbare prijzen waren gebaseerd.
"Ik besloot een goede carrière achter me te laten en me te wijden aan het binnen mijn capaciteit implementeren van systemen. Ik noemde mijn bedrijf Coolcargo en nu Freshport (Asia) en ontwikkelde infrastructuur voor inkomende AGF voor retailers in Thailand en Vietnam, waarbij ik zeer efficiënte faciliteiten en oplossingen voor de behandeling van beperkt houdbare producten ontwierp en implementeerde. Ik begreep de infrastructuur van de koelketen, maar waar de retailers tekortschoten was een gebrek aan kennis van de activiteiten stroomopwaarts in de keten die de tuinbouw, de kwaliteit na de oogst, de koelketen en duurzaamheid met elkaar verbinden. Er was op dit gebied een groot gat in Azië," vertelde Chris.
"Ik raakte ook betrokken bij het verminderen van voedselverlies, met name tijdens goedkoop vervoer via de koelketen. Ik raakte gepassioneerd door het verbeteren van de toeleveringsketens en gebruikte mijn kennis om dingen te doen die nog niet eerder waren gedaan, zoals het gebruik van thermische pallethoezen in plaats van koeltransport. Ik begon met het specifieke doel om voedselverlies vanuit de tuinbouw naar de schappen van de retailer in Thailand te beperken. Ik begon met Thaise oplossingen (in eerste instantie met hoogwaardige biologische producten). Na een presentatie op een Fruit Logistic beurs werd ik aangemoedigd door een senior manager beperkt houdbare producten van een luchtvaartmaatschappij om een luchtvrachtfaciliteit te ontwikkelen die AGF door de lucht kon vervoeren, de bewerkingskwaliteit kon verbeteren en vooral het gebruik van polystyreenschuim dozen kon minimaliseren."
"Met een klein netwerk van GTZ en de Chiang Mai University hebben we samen een belangrijke subsidie van de Europese Unie aangevraagd en gekregen om de export uit Thailand en Vietnam naar Europa te verbeteren, waarbij we een waardeketen van begin tot eind op basis van beperkt houdbare luchtvracht hebben opgezet. Ik keek naar elk behandelingselement, van na de oogst, het bewerkingsproces, de luchtvracht, de prijzen van expediteurs en luchtvaartmaatschappijen tot de afhandeling op de bestemming. Bijna elke stap was gebrekkig of had problemen die gezamenlijk resulteerden in enorme verliezen, claims en schade van meer dan 25% als gevolg van slechte temperatuurcontrole en afhandeling. Het was een enorm zwartepietenspel waarbij niemand in de positie was om zelf in te grijpen en een end-to-end oplossing te ontwikkelen."
In samenwerking met invloedrijke leiders van Tesco, British Airways, Cargo Terminal Operator en verschillende grote Thaise expediteurs ontwikkelde Chris een end-to-end luchtvrachtoplossing vanuit Bangkok om stapsgewijze verbeteringen te testen. In dit stadium verloor de Thaise babymaïssector door de last van inefficiënte kosten snel aan omvang, waardoor kopers die uit andere landen zoals India haalden. Tesco zag dit project als een kwestie van voedselzekerheid en vond het belangrijk om de inkoop van AGF in balans te houden door die vanuit Thailand niet uit te sluiten. Thailand was een van de belangrijkste leveranciers van babymaïs aan Europa, maar Tesco en andere inkopers in de retail stonden op het punt om Thailand als bron op te geven.
Omdat de meeste ladingen C&F waren, exporteerden Thaise AGF-exporteurs vaak babymaïs, dat zeer gevoelig is voor temperatuurschommelingen, waarbij ze luchtvracht betaalden voor producten die beschadigd of afgekeurd in het Verenigd Koninkrijk aankwamen.
"Het was een zeer onaanvaardbare situatie waarin de telers zich bevonden. En als gevolg van traditionele en verouderde ophaal- en expeditieregelingen, die onderhevig waren aan kostenbesparingen of het goedbedoelde maar ineffectieve gebruik van polystyreen dozen, waren zij de dupe."
Toen Chris met het project begon, verscheepte Thailand alleen al naar het VK ongeveer 60 ton per dag en tegen de tijd dat het project volledig van start ging, was dat nog maar 10 ton per dag. Je kunt een babymaïsteeltbedrijf niet herstellen; als deze eenmaal weg is, is hij weg. India nam de markt voor babymaïs over en zij hoefden minder ver per vliegtuig naar het Verenigd Koninkrijk te vliegen dan Thaise maïs moest afleggen.
"Voor dit project heb ik het proces van de oogst tot aan het schap onder de loep genomen, met verbeterinitiatieven die bij elke stap van de handling werden geïmplementeerd, en we waren in staat om proefladingen op gang te brengen en uiteindelijk de maïsmarkt voor Thaise telers te herstellen. Een van de uitdagingen waarmee we tijdens het project werden geconfronteerd was de eis om te verzenden zonder polystyreen dozen. De producttemperatuur steeg tijdens het luchtvrachttraject snel en koelruimtes maakten geen verschil. Het gebruik van polystyreen is het laatste wat je wilt met gevoelige en zeer beperkt houdbare producten, dus adviseerden we de expediteurs om zich te ontdoen van het polystyreen en een alternatieve verpakking te gebruiken die extra koeling mogelijk maakt voordat het product in het vliegtuig wordt geladen."
Chris heeft vervolgens een project opgezet om polystyreen uit de toeleveringsketen van beperkt houdbare producten te verwijderen en een end-to-end duurzame dienst voor de behandeling van dergelijke producten te ontwikkelen.
"Polystyreen is relatief inefficiënt voor beperkt houdbare luchtvracht, omdat het de algehele dichtheid van de vracht vermindert. Om 1200 kg babymaïs in polystyreen te verzenden, zijn drie luchtvracht-containers (AKE) nodig, elk met slechts ongeveer 350 kg nettoproduct waaraan gelpacks en soms kleine hoeveelheden droogijs worden toegevoegd. Luchtvaartmaatschappijen brengen echter volumetrisch gewicht in rekening, meestal ongeveer 600 kg, wat een kostenratio van 1,7 kost voor het product als bestemming. Het laatste probleem dat we moesten oplossen was het effect van het verwijderen van polystyreen uit de AKE, dat we vervingen door voorgesneden en aangebracht reflecterend EPE-schuim in de AKE voordat we deze in een koelruimte laadden en de opening afdichtten. Dit verving het polystyreen door één enkele isolerende omhulling en voorkwam stralingswarmte die door de wand van de AKE in de zon zou kunnen doordringen."
"Dit verhoogde de dichtheid van de eerste AKE zodat er 1100-1200 kg maïs in de eerste AKE-vracht kon worden vervoerd; de luchtvaartmaatschappij rekende de volledige prijs; hierdoor konden ze de nu vrijgekomen tweede en derde palletposities verkopen, waardoor ze meer inkomsten kregen voor elke verzonden kg. De verladers verdienen geld door niet te betalen voor het spilgewicht en door een betere benutting van de vracht. De ontvangende vrachtterminals betaalden geen dure afvalverwijderingskosten ( € 172 voor een bak polystyreen die op Heathrow Airport moest worden weggehaald) en de retailers krijgen een betere productkwaliteit en een langere houdbaarheid dankzij een betere temperatuurregeling. Pallets zijn nu thermisch geïsoleerd met recyclebaar PE-schuim, dat wordt teruggewonnen op Heathrow en waar mensen voor betalen; er zijn geen verwijderingskosten. Tesco schaarde zich vervolgens volledig achter deze nieuwe oplossing en hielp de investeringskosten te compenseren door een enorm nationaal Taste of Thailand-programma uit te voeren, waarbij een volledig assortiment Thaise producten werd ingekocht voor een promotie van meer dan zes weken. Zonder productverlies en met een langere houdbaarheid verankerde dit de oplossing bij Tesco, die het assortiment vervolgens uitbreidde met Thaise orchideeën. De kwaliteit was zo goed dat er een vaaslevengarantie van zeven dagen werd afgegeven voor orchideeën die tijdens de promotie via het Coolcargo-proces werden verzonden."
Dat proces is nu 17 jaar aan de gang, Chris schat dat de hoeveelheid polystyreen die ze van de Britse markt hebben gehaald gelijk is aan twee flatgebouwen van 20 verdiepingen in samengeperste volumes, en de ruimte die luchtvaartmaatschappijen besparen is ongeveer 27 standaard grote vliegtuigen per jaar, dus het maakt beperkte vrachtcapaciteit vrij voor luchtvaartmaatschappijen, minder vliegtuigen die kunnen worden gebruikt voor andere producten. Het is een enorm milieusucces en heeft een duurzame en hoogwaardige end-to-end handling-oplossing opgeleverd.
"Ik heb een gespecialiseerd team op de luchthaven van Bangkok dat deze waardetoevoegende service dagelijks uitvoert en we hebben in 15 jaar geen procesgerelateerde claims gehad. Dankzij deze oplossing kunnen producten worden verzonden via luchthavens in het Midden-Oosten, waardoor verladers lagere luchtvrachttarieven krijgen dan bij rechtstreekse vluchten. Producten in geïsoleerde AKE's kunnen enkele uren op het platform staan, wat genoeg is om de overslagtijd te overbruggen. Het totale kostenmodel is dat de vrachtterminal voor deze service ongeveer 18 cent per kg in rekening brengt, maar de besparingen die worden gegenereerd in de hele beperkt houdbare productenketen bedragen ongeveer € 1,87 per kg, inclusief het vermijden van claims, hogere inkomsten voor luchtvaartmaatschappijen, gunstige vrachttarieven en vermindering van polystyreenafval voor eenmalig gebruik... zonder rekening te houden met de milieuvoordelen en de lagere CO2-voetafdruk in verband met de vermindering van voedselverlies en lagere energiekosten in de koelketen."
Voor meer informatie:
Chris Catto-Smith
Freshport Asia
+66 81 7357617
[email protected]
www.freshport.asia
