"Wanneer de goederen bij averij totaal verloren zijn, is expertise van belang"

Een incident in de koelketen, het is de nachtmerrie van iedere AGF-handelaar en vervoerder. Hoe kom je tot een goed vergelijk met de bestemmeling. Surveyer Jan Robyn schetst de problematiek in een column.

“Goederen hebben nooit een nulwaarde’, alle goederen hebben een waarde, soms een negatieve. Ernstige deterioratie aan AGF impliceert bijvoorbeeld vernietigingskosten. Alleen goudstaven blijven een positieve waarde  behouden, maar dat is geen AGF, spijtig dat goud niet in serres gekweekt kan worden...
De hamvraag bij geconditioneerde goederen is wanneer ze totaal verloren zijn. Wil je een bank achteruit en geen kus van de juffrouw, dan antwoord je: als de bestemmeling ze niet meer wenst.

De bestemmeling heeft soms andere motivaties – hij weigert om een futiele reden de nieuwe lading lekkere ijsjes als het weer onverwacht omslaat. Er zijn soms andere commerciële drijfveren. Hoe dan ook - hier hebben noch de goederen expert, noch de transportverzekeraar, noch de  afzender enige boodschap aan. Als er geen materiele schade is aan goederen, kan ook een commerciële redenen niet worden ingeroepen. Onmogelijk. De expertise is wél van belang. Daarmee moet tegensprekelijk worden aangetoond dat er niets met de goederen verkeerd is en ze correct werden verkocht.

Het is ook belangrijk dat betrokkenen de schade zoveel als mogelijk beperken. Staat ook in de polis. Snelle reacties. Professionalisme. Inzet en goede wil van betrokken.

Er moet geanticipeerd worden wat er met de goederen aan te vangen is. Ingeval van AGF kan een misschien een bestemming worden gezocht in een downsizing – misschien kunnen eettomaten als soeptomaten worden verkocht ? Licht gedeukte appelen kunnen door marktkramers snel worden verkocht ? andere bestemmingen zijn voedselbanken (moeilijk), veevoer, mest, biomassa zijn bestemmingen die maximaal de moeite van transport kosten. Verder zijn er al geen uitgaven.

Ja, de zakjes diepvriesgroenten kunnen misschien geledigd worden, en nieuwe gevuld voor andere bestemmingen. Helaas kost dit dubbel zoveel als verbranden.

Wat storend is zijn bepaalde grootwarenhuizen die goederen afwijzen die er beter aan toe zijn dan ondergetekende ze privé in het diepvriesvak meeneemt. Wat nog meer storend is zijn bepaalde multinationals die halsstarrig total loss inroepen, terwijl er geen reden toe is.

Uiteraard dient er rekening te worden gehouden met vigerende nationale wetgeving en voedselagentschappen.

Als de goederen in restwaarde worden verkocht, of vernietigd dienen te worden is het primordiaal dat er certificaten of zekerheden worden gegeven van de finale bestemming. Niemand ziet graag zijn producten op een alternatieve markt, en zeker niet tussen de gezonde.

Kosten om goederen te redden zijn ook in aanmerking te nemen.

Voor de surveyor is het een geheel van juiste evaluatie, producten kennis, snelle expertise en beslissingen, anticiperend denken over lot van de averijproducten en overeenkomen met iedereen.

Ach, de arme surveyor, geen twee zaken zijn dezelfde. En we doen het telkens weer met enthousiasme. Het is soms heel opmerkelijk : mensensmokkel in de container, muizeninvasie tussen blikken, betonplaten geweigerd door een voedselagentschap (?), contaminatie met allergenen probleem, faulty setting van diepvries (ze hadden het minteken niet opgemerkt), container-rain. etc…”