"Door een ongeluk van een meisje dat bij Bogimex werkte, ben ik eigenlijk in de aardappelhandel terecht gekomen, want ik studeerde voor onderwijzer. Ik was net uit militaire dienst toen mijn neef Bogers vroeg of ik dit meisje enige tijd kon vervangen. Op een dag wilde een Duitser drie wagons aardappelen kopen, maar de baas was die dag afwezig. Ik wist wel de prijs van de vorige dag. Ik dacht, ik zal die prijs met twee cent verhogen, dan hoop ik er het beste maar van. Een paar dagen later vroeg de baas mij of ik bij hem wilde blijven." Zo verhaalt de heer Robert Bogers in Lepelstraat.
In zijn landhuis waarin hij zijn kantoor van enkele vierkante meters heeft gevestigd, ontmoetten wij hem. "Dit kantoor is erg klein en warm, maar eigenlijk heb ik drie kantoren; hier, op het terras en in de auto. Ik ben altijd telefonisch bereikbaar." Op het terras vertelt de 42-jarige Robert Bogers over zijn voorgeschiedenis. "Nadat ik 10 jaar bij Bogimex gewerkt heb, ging ik naar Kant-Patat in St.Niklaas (B). Dit kon ik goed elke dag vanuit mijn woonplaats aanrijden. Na bijna drie jaar ging ik naar de aardappelhandel Lamaire in Oost-Vleteren. dat was te ver van huis, zodat ik in de week daar moest overnachten. Deze positie was verre van ideaal, want mijn vrouw, die helaas praktisch doof is, moest de hele week met deze handicap voor het gezin zorgen. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en ben thuis voor mezelf begonnen. Dat was op 1 augustus 1984."
De heer Robert Bogers thuis op het terras
"Dat ging allemaal in goed overleg met mijn vroegere werkgever Lamaire, die alle begrip voor mijn situatie had. Ik kocht en verkocht voor eigen rekening", zo gaat Bogers verder. "In deze vier jaar is mijn omzet geweldig opgelopen. Mijn omzet schommelt thans [1988] rond 25.000 ton per jaar. het grootste deel van de aardappelen koop ik in België, ca. 70%, 20% in Nederland en de rest in Frankrijk, West-Duitsland en Italië.
Voor Bogers zijn de zomermaanden de drukste maanden. Hij verhandelt dan veel nieuwe aardappelen, zoals Première, Anosta, Corine en vooral veel Doré voor de versmarkt. Al deze vroege en midden-vroege rassen worden hoofdzakelijk in België gekocht. In de periode daarvoor importeert hij veel Italiaanse. In het nieuwe ras Prior ziet Bogers grote toekomstmogelijkheden. Deze aardappel is bijna zo goed als het Bintje, vindt hij. De klanten beginnen nu steeds meer naar deze aardappel te vragen. De resultaten bij de fritesindustrie met het ras Première zijn tevredenstellend. Dat kan van andere rassen die tot op heden het Bintje vervangen moeilijk gezegd worden. Voor de versmarkt ziet Bogers veel in de Gloria, een aardappel die een goede toekomst tegemoet gaat. "Na de midden-vroege rassen stappen we over op de Belgische Bintjes. Deze verhandelen we tot eind oktober. Daarna kunnen de Belgen nog maar nauwelijks wat de kwaliteit betreft meekomen met het Hollandse product. In de wintermaanden verhandel ik Nederlandse Bintjes en Eigenheimers, hoofdzakelijk voor de binnenlandse markt", zegt Robert Bogers.
In Lissewege (B) heeft Bogers nog een dochteronderneming, genaamd VIPA. Deze onderneming is vooral van belang voor de BTW bij aankopen en verkopen in België en andere formaliteiten. Verder heeft hij nog een belang in een Franse aardappelhandel in Virty-en-Artois. En sinds kort heeft hij een Milieutechnisch Adviesbureau opgericht, Robe, waarbij ir. W. Mol werkzaam is. Dit bedrijf houdt zich bezig met het zuiveren van afvalwater. Vooral voor de aardappelverwerkende industrie heeft dit bureau veel te bieden, zo wil Robert Bogers nog kwijt.
Bron: Primeur 3/4 - Jaargang 03 - 26 augustus 1988