Ushio Oshima behoort tot de zesde generatie van zijn familie die deze winkel, Senbikiya, runt. Toen zijn familie de winkel in de 19e eeuw begon, stonden de zaken er behoorlijk anders voor. Destijds redeneerde men dat de hele winkel vol moest liggen met fruit en dat het met name draaide om kwantiteit en lage prijzen.
De tweede generatie besloot dit verkoopmodel echter compleet om te draaien. Sindsdien verkoopt Senbikiya het duurste fruit ter wereld.Wilt u een grote appel, ter grootte van een kinderhoofd, puur en perfect, dan kost u dat slechts het koninklijke bedrag van 2,100 yen, oftewel $25 US. Houdt u meer van aardbeien? Geen probleem, een doosje met 12 stuks kost maar $83. Je zou zeggen dat fruit tegen deze prijzen niet verkoopt, maar niets is minder waar. Op de meest rustige dagen worden er 50 van deze doosjes verkocht.Dan zijn er de meloenen, elk perfect, elk met een identiek T-vormig, groen steeltje. Ze kosten 34,650 yen, of $419, per drie stuks.
'We hebben ons gespecialiseerd in fruit als cadeau', zo vertelt Oshima. 'Het moet er dus wel goed uitzien. Het uiterlijk vormt een heel belangrijk onderdeel. Daarnaast is er onze dienstverlening. Uiteindelijk betaalt de klant voor een combinatie van beide aspecten.' Met name in de zomer en in de winter zijn er twee grote evenementen waarbij veel geschenken worden gegeven. Toch lopen de zaken het hele jaar goed doordat mensen fruit als geschenk voor hun werknemers of klanten kopen of simpelweg als een teken van affectie en waardering.
'We hebben ons gespecialiseerd in fruit als cadeau', zo vertelt Oshima. 'Het moet er dus wel goed uitzien. Het uiterlijk vormt een heel belangrijk onderdeel. Daarnaast is er onze dienstverlening. Uiteindelijk betaalt de klant voor een combinatie van beide aspecten.' Met name in de zomer en in de winter zijn er twee grote evenementen waarbij veel geschenken worden gegeven. Toch lopen de zaken het hele jaar goed doordat mensen fruit als geschenk voor hun werknemers of klanten kopen of simpelweg als een teken van affectie en waardering.
In deze winkel komt de Japanse liefde voor perfect voedsel volkomen tot uiting. Zelfs in de meest goedkope supermarkten komen vruchten met mankementen niet in de schappen te liggen en wordt er veel aandacht besteed aan de manier waarop de producten gepresenteerd worden. De druiven zijn verkrijgbaar in kleine, goed verpakte trossen. Elke druif heeft de omvang van een pruim en de smaak is zo zoet en rijk dat het voor Westerlingen bijna nep aandoet. Zelfs de meeste simpele appel kost vaak $2 of meer in het centrum van Tokio. Vandaar dat families vaak een of twee appels samen delen.
'Fruit is voor ons nog steeds een luxe product in tegenstelling tot groenten,' zo vertelt Hiroko Ishikawa. Hij is de eigenaar van een fruitdistributiebedrijf. 'Groenten heb je nodig voor het dagelijks leven, maar in principe kun je zonder fruit ook overleven. Dus als je dan fruit koopt, kun je er net zo goed voor zorgen dat je echt een mooie vrucht kiest. Je wilt geen misvormde of beschadigde vruchten want je betaalt voor kwaliteit. Het ziet er gewoon beter uit.'
Het meeste geld lijken de Japanners uit te geven aan meloenen. In het Shizuoka district, met de trein anderhalf uur ten zuidwesten van Tokio, streven 600 telers er naar om de perfecte meloenen te kweken, zelfs als er sneeuw ligt. Masaomi Suzuki werkt al 50 jaar in de stomende kassen, maar zelfs na al die tijd beweert hij elke dag nog weer iets nieuws te leren. Het proces begint met het perfecte zaad. De lokale telersorganisatie produceert elk jaar een nieuw ras, waarbij zij steeds op zoek zijn naar verbeteringen.Zwakke zaailingen worden genadeloos weggegooid en er mag slechts één vrucht per rank groeien. Hierdoor komen alle voedingsstoffen bij deze vrucht terecht, waardoor er een bijna perfecte vrucht ontstaat. De rijpende vruchten, ondersteund met touwtjes, krijgen zelfs hoedjes om ze tegen de zon te beschermen. Zelfs in de winter wordt er geen enkel risico genomen met betrekking tot de kwaliteit.'Volgens mij is dit de meest arbeidsintensieve teeltmethode in heel Japan,' stelt Suzuki. 'We noemen het de Shizuoka methode. Elders telen ze op andere wijze en groeien er meerdere meloenen per rank. Maar dit kost verreweg de meeste moeite.'
Het topsegment van de Shizuoka meloen is geclassificeerd als de Fuji. Deze meloenen zijn van zo'n hoge kwaliteit dat zelfs Suzuki, met zijn vakmanschap, inschat dat slechts 3% van zijn gewassen aan deze eisen voldoet. Het telen van de perfecte meloenen om te voldoen aan de eisen van de Japanse markt is een dure onderneming. In het bedrijf van Suzuki - bestaande uit slechts drie middelgrote kassen - gebruikt hij dagelijks 55 liter stookolie om de kassen op de perfecte temperatuur te houden. Hij past de temperatuur aan afhankelijk van of de zon wel of niet schijnt en hoe de wind waait voor een perfect resultaat. Hij gaat dag en nacht, 365 dagen per jaar, naar zijn bedrijf. Hij is nog nooit met zijn familie weggeweest omdat er altijd iemand beschikbaar moet zijn voor het bedrijf. Als de kassen te heet of te koud zijn, ook al is het maar voor een korte periode, dan kan de hele oogst verloren gaan. Het is dan ook geen wonder dat Suzuki meloenen van $100 niet duur vindt. Volgens hem is het een koopje.
Bron: www.bbc.co.uk/news