Voormalig Zwaardfruit-medewerker Joseph Oubelkas bij Pauw & Witteman

De 30-jarige Joseph Oubelkas bracht 4,5 jaar onschuldig in Marokkaanse gevangenissen door. Hij werd eind 2004 tijdens een zakenreis naar Marokko opgepakt door de Marokkaanse politie. Hij zou betrokken zijn bij de smokkel van 8000 kilo hash. Het belangrijkste bewijs dat werd aangevoerd waren de stempels in zijn paspoort. Er zouden 22 inkomende stempels en slechts 17 uitgaande stempels zijn, wat erop zou wijzen dat Oubelkas twee keer via een smokkelroute het land zou hebben verlaten. Later bleken er 11 inkomende en 10 uitgaande stempels te zijn. Het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken concludeerde dat er geen enkel bewijs richting hem wees. Tegen zijn verwachting in werd Oubelkas na een anderhalve maand durend proces veroordeeld tot 10 jaar cel.

In de 4,5 jaar na zijn veroordeling zat Joseph Oubelkas in vier verschillende gevangenissen, waar de omstandigheden vele malen slechter zijn dan in Nederlandse gevangenissen. Aanvankelijk zakte hem de moed in de schoenen, maar al snel zette hij zijn woede en frustratie om in iets constructiefs. Zo bouwde hij een goede band op met het hoofd Bewaking, gaf hij krachttraining aan mede-gevangen en vertaalde hij stukken voor een gevangenis-directeur. Uiteindelijk werd Oubelkas in juni 2009 via een WOTS-regeling overgeplaatst naar Nederland, waar hij na één nacht in de cel werd vrijgelaten.

Oubelkas schreef het boek 400 brieven van mijn moeder over zijn veroordeling en de tijd die hij in de gevangenis doorbracht. Door middel van brieven bleef hij in contact met vrienden en familie, maar het belangrijkste waren de brieven die hij van zijn moeder kreeg. In de uitzending bij Pauw & Witteman gaat Oubelkas in op zijn verblijf in de gevangenis en zijn boek. Ook zijn moeder is hierbij aanwezig.

Lees hier twee voorproefjes uit 400 brieven van mijn moeder: de eerste hoofdstukken en een verslag over de aankomst bij een nieuwe gevangenis.

Bekijk hier een aantal foto's van de gevangenissen waar Joseph Oubelkas verbleef.

Bron: Pauw & Witteman