De meest gebruikte polymeren zijn kunststoffen (polyethyleen, polychloride, polypropyleen, etc.) en glas- en koolstofvezels. Wetenschappers zoeken echter naar nieuwe verbindingen die de voordelen bieden van zowel weerstand als lage kosten. Bananenvezels zijn daardoor een veelbelovende optie geworden. "Volgens gegevens van het ministerie van Landbouw en Plattelandsontwikkeling, werd er in het jaar 2011 353.297 hectare gecultiveerd met een productie van 2.815.693 ton. De restjes (bladeren en stengels) konden in plaats van te worden weggegooid, ook voor inkomsten voor de sector zorgen", verklaart de agronoom Yamileth Cuartas Betancurth, docent aan de University of Caldas.
De reproductiecyclus duurt tien tot twaalf maanden. Na de oogst wordt er alleen winst gegenereerd van het fruit. De rest wordt gebruikt als meststof of wordt weggegooid. Een project van het departement van Industriële Engineering van de National University of Colombia, in Manizales, is er in geslaagd de plantenstengel te gebruiken voor versterkend materiaal van hoge kwaliteit. Deze doorbraak zal telers een nieuwe inkomstenbron bezorgen. Zij kunnen nu met machines vezels extraheren en ze verkopen aan de sector.
Een gelijkmatiger oppervlak
Glas- en koolstofvezels zijn de anorganische materialen die het meest worden gebruikt door de sector, vooral om hun duurzaamheid. Natuurlijke vezels daarentegen zijn onregelmatig wegens hun cellulose, hemi-cellulose en lignine samenstelling, die hen als versterkingsmaterialen ongeschikt maakt. Om deze situatie te veranderen, heeft Johana Rodríguez, Master in Industriële Engineering, een chemisch proces ontwikkeld dat de interne structuur van bananenvezels aanpast. Deze innovatie maakt uniformere oppervlakten mogelijk met een betere resistentie voor milieucorrosie, hoge temperaturen en waterabsorption (ze zijn hydrofoob).
De behandeling bestaat uit een 24-uursonderdompeling in een samenstelling van epichloorhydrine, een watervrij azijnzuurreactant en -aceton. De vezels worden gewassen in aceton en gedestilleerd water en een dag lang in een oven gedroogd. Daarna worden ze getest op resistentie, waterabsorptie, hitte en alkaliniteit.
"Eenmaal behandeld, stoten de vezels 33,3% meer water af en hun resistentie tegen luchtvochtigheid is met 32,43% toegenomen. Dat verhoogt hun duurzaamheid. Bovendien was hun oppervlak gladder, wat leidt tot een perfecte hechting aan de polymerenmatrix", aldus de onderzoeker.
Source: Agencia de Noticias UN