Hoewel strooizout zeer doeltreffend is om oppervlakken ijsvrij te maken en zeer noodzakelijk is tijdens strenge winters, vormt het een zware belasting voor zoetwaterecosystemen.
Verschillende studies - die teruggaan tot de jaren 1970 - hebben aangetoond dat strooizout een negatieve invloed heeft op de bodem, de vegetatie, de fauna, het oppervlaktewater, het grondwater en de volksgezondheid. "We hebben een ongezonde verslaving aan strooizout," zegt Claire Oswald, hydroloog en universitair hoofddocent aan de Ryerson University in Toronto, Canada.
Eind jaren negentig is de Canadese regering begonnen met het bestuderen van het gebruik van strooizout en de beste beheerplannen. De Canadese richtlijnen voor waterkwaliteit omvatten de maximumdrempels die aangeven wanneer chloride schadelijk wordt voor amfibieën, algen, waterplanten, waterinsecten, vissen en ongewervelde dieren zoals mosselen.
Danelle Haake, waterecoloog en directeur van Illinois RiverWatch: "Als je aan een willekeurig persoon vraagt naar strooizout, heeft hij waarschijnlijk geen idee van de negatieve gevolgen voor het milieu."
Op zoek naar veilige alternatieven
Synthetische ontdooimiddelen zijn over het algemeen duur, wat het wijdverbreide gebruik ervan heeft beperkt. Onderzoekers waarschuwen ook voor het vervangen van zout door een kunstmatig product.
Volgens Oswald zijn tot dusver allerlei landbouwalternatieven getest, waaronder kaaspekel, augurkensap en het afvloeiingswater van bierbrouwerijen. "Bietensap uit de suikerbietverwerking heeft het beste potentieel als alternatief voor natriumchloride," zegt Haake.
Volgens michiganradio.org betekent het gebruik van bietensap als strooidooimiddel volgens Haake dat je suiker inruilt voor zout. Hoewel suiker misschien minder giftig is voor het waterleven, gaf ze aan dat hoge suikergehaltes tot andere problemen leiden. Bacteriën gebruiken suiker als voedselbron en onttrekken zuurstof aan het water. Hoge concentraties bacteriën kunnen leiden tot zuurstofgebrek wat dodelijk is voor vissen en ander waterleven.