Komende week vertrekken we met 6 wagens van onze charters naar Noord-Italië, naar het risicogebied Lombardije, schrijft Bram Ebus van TLC Venlo is zijn column. Een paar van die wagens met bestemmingen in de buurt van Bergamo, het zwaarst getroffen ‘coronagebied’ van Europa. Eigenlijk een rit zoals zovelen, maar vandaag de dag is alles anders.
Het deed het mij eens te meer beseffen hoe belangrijk onze transportsector is. Transport, veelal een noodzakelijk kwaad voor bedrijven, een kostenpost. Maar zoals het gezegde luidt: zonder transport staat alles stil. Het is een van de meest ondergewaardeerde sectoren, maar tegelijkertijd ook misschien wel een van dé belangrijkste die er op deze planeet bestaat. Zeker in deze tijd. Nee, juíst in deze tijd.
Waar veel sectoren noodgedwongen moeten sluiten, veel mensen ‘veilig’ moeten thuiswerken, blijven vrachtwagens rijden. We moeten wel, wil Europa niet helemaal stilvallen in deze crisistijd. Supermarkten worden leeg gehamsterd; e-commerce beleeft een historische piek. En veel agrarische toeleveranciers zitten volop in het leverseizoen. En de aanvoer van medicijnen was nog nooit zo urgent.
Het zijn lastige tijden en juist daar komt de uitdaging die deze sector zo uitdagend en dynamisch maakt om de hoek kijken. De sector, instanties en overheden slaan de handen ineen om de continuïteit binnen Europa te waarborgen. De rij- en rusttijdenwet wordt versoepeld; rijverboden worden ingetrokken en zogenaamde venstertijden bij supermarkten worden verruimt. Transporteurs die rijden voor supermarkten, die kampen met een ondercapaciteit, worden ondersteund door de transportbedrijven die normaliter rijden voor de horeca.
Het lijkt dan ook allemaal de normaalste zaak van de wereld, maar hoe normaal is het dat een chauffeur nu naar uitgerekend Bergamo rijdt om een lading te leveren? Onderweg weer getrakteerd op enkele middelvingers van ongeduldige automobilisten, kilometerslange files op de Brenner en droge gehaktballen die al 5 uur in de vitrines liggen te zonnen.
Zonder deze chauffeurs geen transport. En zonder transport geen mondkapjes voor ziekenhuizen, geen vers groente en fruit of de inmiddels zo begeerde wc-rollen. De chauffeur, vaak dagen en soms zelfs weken van huis, levend in een cabine waar het in de winter ijskoud is en in de zomer de temperaturen van saunaniveau kunnen zijn. Maar o wee als hij eens te laat is. Daar hebben we in Europa nauwelijks begrip meer voor.
Zorgverleners en vakkenvullers, ze kregen deze week terecht waardering en applaus. Maar over chauffeurs wordt eigenlijk nooit gesproken. Eerder geklaagd. Zij hoeven ook geen bloemen of applaus, maar verdienen wel waardering en respect. Respect op de weg. Respect tijdens het laden of lossen. Gewoon respect; niets meer en niet minder.
Dus als u de volgende keer ‘weer eens’ moet wachten op een vrachtwagen die ‘zo nodig’ links moet inhalen op de A73, realiseert u zich dan - voordat u zich begint te ergeren - dat u dankzij deze bikkels op het toilet gebruik kunt maken van een zacht wc-rolletje. En dat ze ook in deze moeilijke tijden gewoon gas blijven geven!
P.S. Komt u deze week een chauffeur tegen in zijn vrachtwagen of bus, steek eens een duim op. Of trakteer - op gepaste afstand natuurlijk – ‘m eens op een gratis kopje koffie bij een tankstation. Ik weet zeker dat de chauffeur het zal waarderen.
Voor meer informatie:
Bram Ebus
TLC Venlo
bebus@tlc-venlo.nl
www.tlc-venlo.nl