Knolvergroening is een van de belangrijkste kwaliteitsgebreken van aardappelen. Hoewel bekend is dat de eigenschappen van het ras en de mate van rijpheid van invloed zijn op de vergroeningsresistentie, zijn de fysiologische mechanismen van de resistentie onvoldoende bekend. "We nemen als uitgangspunt dat fysiologische en biochemische factoren in de knol in het periderm resistentie bieden en veronderstellen dat resistentie vooral gerelateerd is aan het gehalte aan suberine", aldus de wetenschappers van de Universiteit van Tasmanië (Australië).
De wetenschappers onderzochten verschillen in het periderm van de knol tussen genotypen en de rijpheid van de knollen die varieerden in de neiging tot vergroening. Er zijn daarbij proeven gedaan met suberine (kurkstof) en licht geïnduceerde pigmentaccumulatie.
De studie toont aan dat de resistentie tegen vergroening sterk verbonden is met verhoogde suberine in het periderm. Dit verschilt afhankelijk van het ras en de rijpheid van de knollen. Bovendien werd de vergroening ook verminderd bij gemuteerde en chemisch behandelde knollen met verhoogde suberisatie. "Ons werk is het vaststellen van het fysiologische mechanisme van ras- en knolrijpheidsresistentie tegen vergroening, waardoor de bekende functionaliteit van suberine wordt uitgebreid en er voor het eerst een biomarker ontstaat die telers en veredelaars zal helpen bij de selectie en verbetering van aardappelrassen voor vergroeningsresistentie", concluderen de wetenschappers.
Bron: Sabine Tanios, Tamilarasan Thangavel, Alieta Eyles, Robert S. Tegg, David S. Nichols, Ross Corkrey, Calum R. Wilson, 'Suberin deposition in potato periderm: a novel resistance mechanism against tuber greening', 2020, New Phytologist, Vol. 225 (3), pagina 1273-1284.