Vorige week vond tijdens de London Produce Show voor het eerst de Global Grape Summit plaats. Manuel José Alcaino, voorzitter van Decofrut in Chili, gaf hier een presentatie. Hij gaf een overzicht van de wereldwijde druivenproductie en -export en besprak de grootste producenten en exporteurs. Hij blikte daarnaast terug op het voorbije seizoen en de omstandigheden die hebben geleid tot het overaanbod aan druiven op de Europese markt.
China teelt wereldwijd de meeste druiven en heeft een productie van 22 mln ton. Het zuidelijk halfrond, Chili, Peru, Zuid-Afrika zijn nog niet eens goed voor 15% van de totale wereldproductie. Ondanks het feit dat China de grootste druivenproducent is, exporteert het nauwelijks. De grootste druivenexporteurs zijn Chili, Peru, de Verenigde Staten, Zuid-Afrika en Turkije.
Het grootste gedeelte van de druiven die China teelt, worden op de binnenlandse markt en in India geconsumeerd. De Verenigde Staten, Europa en Rusland consumeren meer dan ze produceren, terwijl Chili en Peru vooral op de export gericht zijn.
"Chili is de grootste speler op de exportmarkt. Toch bereikte de export dit jaar het laagste punt van de afgelopen tien jaar. De oorzaak hiervoor is de sterke daling van de oogst van het ras Flame, die dit seizoen van 7 mln dozen naar 2,4 mln daalde. Ook de oogst van Thompson-druiven was kleiner dit jaar. Ik verwacht echter dat de aantallen zich volgend jaar zullen herstellen."
Manuel wijst erop dat de Amerikaanse markt goed is voor bijna 50% van de Chileense druivenexport. Markten in het Midden-Oosten zijn ook ook zeer interessant en lucratief maar de transittijd van Chili naar deze regio bedraagt zo'n 50 dagen en dat komt de kwaliteit van het fruit niet ten goede.
"Peru is een eigenlijk een nieuwkomer in de sector, die het zeer goed doet in termen van productie. Vorig jaar had het land echter last van El Niño waardoor de volumes met 5 mln dozen daalden naar 40 mln. De voornaamste markten voor Peru zijn de Verenigde Staten en Europa. De export naar Europa nam fors toe dit seizoen en groeide van 8,5 mln dozen naar 15 mln."
Zuid-Afrika, een andere speler van formaat, heeft de laatste jaren een vrij stabiele productie. In het seizoen 2017-2018 kampte Zuid-Afrika met grote droogte en het jaar daarna werd de oogst getroffen door late regenval. Europa en het Verenigd Koninkrijk zijn de grootste afzetmarkten voor Zuid-Afrikaanse druiven met een aandeel van 75% in de totale druivenexport.
Manuel beschouwt Australië als een interessant land. "In tegenstelling tot de laatstgenoemde drie landen heeft Australië een zeer sterke binnenlandse markt. De export vanuit Australië is met name gericht op Aziatische markten en de aanvoer is vrij stabiel. Het land exporteert ook naar het Verenigd Koninkrijk en in toenemende mate ook naar de Verenigde Staten, waar het probeert te profiteren van het vroege en late afzetvenster."
India is een zeer grote producent maar exporteert slechts 168.000 ton, wat neerkomt op 6% van de totale productie. "Het land teelt zeer goede pitloze witte druiven, waarvan de export naar Europa de laatste vier jaar gestaag is gegroeid. Het land heeft ook een sterke positie in het Verre Oosten met een export van 15.000 ton, 3 mln dozen, maar heeft het hier moeilijk omdat het voornamelijk witte pitloze druiven levert. In Europa is het land in het voordeel omdat het tegen prijzen kan leveren die concurrerend zijn met die van Chili en Peru.
"Als men kijkt naar de wereldwijde druivenexport, dan ziet men dat deze consistent is. Er zijn geen gaten in de aanvoer meer en hier zal de sector mee moeten leren leven. Dit betekent dat men op andere manieren zal moeten concurreren. De prijzen en kansen die we in het verleden kregen, zijn nu verleden tijd. We zullen daarom efficiënter moeten zijn en meer moeten produceren tegen lagere kosten."
De Amerikaanse markt heeft twee grote leveranciers op het zuidelijk halfrond: Chili en Peru. Als men hier Mexico, Californië en Brazilië bij optelt, dan komt men op 161 mln dozen voor de Verenigde Staten.
Als het aanbod daalt, stijgen de prijzen en als het aanbod groeit, dalen de prijzen doorgaans. Dit was vele jaren ook in de Verenigde Staten het geval, behalve vorig jaar, toen de prijzen gelijk met de aanvoer opgingen. Wat was er aan de hand?
"Ten eerste waren de voorraden in Californië groter dan voorgaande jaren. In het seizoen 2017-2018 hield men in Californië rekening met een grote oogst en de retailsector, die een voorkeur voor binnenlandse producten heeft, gaf een sterk signaal af dat zij door zou gaan met Californische druiven tot januari en tot die tijd geen Peruaanse druiven af wilde nemen. Dit zorgde voor onrust in Peru, waardoor exporteurs op zoek gingen naar alternatieve afzetmarkten. Dit betekende dat er enorme aantallen naar Europa werden geëxporteerd en dit had grote gevolgen voor zowel Europese als Zuid-Afrikaanse druiventelers."
"Ondertussen werd begin december duidelijk dat de kwaliteit van de Californische voorraden onvoldoende was, waarna men probeerde Peruaanse druiven te importeren maar toen was het al te laat. De druiven waren al onderweg naar de Europese markt. Dit zorgde voor een sterke vraag op de Amerikaanse markt hetgeen de hoge prijzen in tijden van grote aanvoer verklaart."
"Ik denk dat we hier een interessante les uit kunnen halen. Hoe gaat de retailsector zich aanpassen aan deze nieuwe realiteit? Het is duidelijk dat de binnenlandse voorraden groter zullen worden maar kunnen we altijd vertrouwen hebben in de kwaliteit ervan? De loyaliteit aan lokale producten kent zijn grenzen. Ik ben fervent voorstander van lokale producten maar ik denk dat we altijd ruimdenkend moeten blijven en oog moeten houden voor wat er om ons heen gebeurt."