De fingerlime, een van oorsprong Australische teelt en typisch voor de subtropische vochtige regenwouden van het zuidoosten van Queensland en het noorden van New South Wales, wordt nu ook in Italië geteeld.
De plant, stekelig, niet meer dan vijf meter hoog en met weinig bladeren kan al op een klein stuk landbouwgrond worden geteeld. De plant is zeer gevoelig voor wind en daarom investeren de telers in kassen om hem te beschermen.
Gezien de prijs (€150 per kilo voor het citrus en €50 voor een plant) wordt het alleen gebruikt en gewaardeerd in sommige kanalen, zoals in keukens van sterrenkoks. De rassen die het meest gevraagd en gebruikt worden zijn Emerald, Byron Sunrise, Pink Ice en Yellow Gold.
De teelt van fingerlimes vindt voornamelijk plaats op Sicilië en is ook wel bekend als ‘lemon caviar’ omdat de bolvormige en sappige binnenkant doen denken aan de eieren van de steur. Dit jaar was positief: het Finger Lime Consortium behaalde ongeveer vijfhonderd gram per plant, inclusief van de twee jaar oude planten.
Marco Battaglia, de vicepresident van het Consortium dat in 2016 is opgericht zeg het volgende: "De fingerlime zou eigenlijk moeten worden gezien als een specerij omdat het weinig opbrengst heeft. Gezien de sterke smaak, vanwege het gehalte aan sabineen, en de unieke schil die geschikt is voor meerdere extracten, rechtvaardigt dit ook de hoge prijs op de markt."
Er zijn echter criteria waaraan professionele telers zich aan moeten houden. Battaglia legt uit dat het Consortium is gebaseerd op drie kernwaarden: ontwikkeling, bescherming en rationalisatie.
Het moment van ontwikkeling begint met de kwekerijproductie van gecertificeerde en gegarandeerde planten, zowel onder het rassen- als het fytosanitaire aspect. Daarnaast coördineert het Consortium de marketing en public relations met kopers, publieke en private instanties en overheden.
De bescherming heeft betrekking op de registratie van de merken en de voorbereiding van productiespecificaties om kwaliteitsnormen te garanderen die in lijn zijn met het niveau van de fingerlimes en de eisen van de markt. "We certificeren de oorsprong van de teelt met behulp van RFID-radiofrequente technologie, waarmee een nauwkeurig overzicht van het aantal, het ras, de levensduur, de geografische locatie en andere gegevens voor elke individuele plant kunnen worden verkregen. Daarnaast zijn we ook bezig om continue de referentiemarkten te controleren", aldus Battaglia.
Wat rationalisatie betreft beheert het consortium de belangrijkste fasen van de toeleveringsketen: via de overdracht van de leden worden de producties vervolgens gesorteerd, verpakt en afgezet. Daarnaast wordt er ook gekeken naar de mogelijkheid om het afval van de fingerlimes te gebruiken in de verwerkende industrie. Hierbij wordt samengewerkt met voedsel- en cosmetische bedrijven voor de ontwikkeling van nieuwe producten in opkomende sectoren (zoals nutraceuticals).
De aanwezigheid van het Consortium is een veiligheidselement voor distributeurs en klanten aangezien de controles zeer strikt zijn. Het Consortium heeft ongeveer 20 leden met een totaal van ongeveer vierduizend planten die worden gedistribueerd in Sicilië, Lazio en Calabrië. In Italië worden zeven rassen geteeld en de oogst vindt plaats tussen oktober en maart.
Het Consortium exporteert de finger limes naar landen in Europa en ook naar Arabische landen. Battaglia waarschuwt echter voor nep fingerlimes. "Er waren een aantal telers die het ras Faustrime teelden en op de markt brachten. Het is een hybride ontwikkeld in het begin van de twintigste eeuw in Californië met als doel een onderstam te creëren die resistent is tegen zoute gronden. Het experiment mislukte en het ras werd opzij geschoven, maar de botanische gelijkenis met de authentieke fingerlime zorgde ervoor dat Faustrime als fingerlime werd afgezet. De telers die hadden geïnvesteerd in de echte fingerlime teelt hebben hierdoor financiële schade opgelopen."
"Wij als Consortium zijn vastbesloten ervoor te zorgen dat de telers en de consument de juiste informatie en bewustzijn hebben over dit buitengewone citrus. Sommige telers houden zich bezig met de teelt en afzet van rassen (Australian Blood Lime en FingerLime var. Rain Forest Pearls) die worden beschermd door op planten gebaseerde rechten of royalty's, aangezien deze rassen zijn ontwikkeld door Australische particuliere economische entiteiten. Ze zijn daarom niet verkoopbaar of, nog erger, reproduceerbaar. Het Consortium, waar professionaliteit en transparantie centraal staat, staat in contact met deze entiteiten om uiteindelijk een exclusieve licentie te verkrijgen voor de daaropvolgende teelt en afzet."
Ervaringen van een aantal telers
Margherita Arcidiacono, een Siciliaanse onderneemster in de citrussector, heeft een kleine vrouwelijke vereniging ‘donne di fingerlime’ opgericht en benadrukt de voor- en nadelen van deze teelt: "De aankoop van planten, die ongeveer 30 tot 50 euro per stuk kosten, maakt het niet eenvoudig om een nieuwe plantage te starten. Het mag dan waar zijn dat er een klein stuk landbouwgrond nodig is, maar de kosten zijn vaak buitensporig en de planten zijn zeer delicaat. Voor een eerste oogst moet de plant ten minste drie à vier jaar zijn omdat er geen sprake is van enten."
Arcidiacono, die voornamelijk in Italië afzet: "Van de fingerlimes wordt niets weggegooid. De schil is uitstekend voor likeuren of infusies. Een fingerlime kan worden ingevroren en ontdooid en wordt ook veel gebruikt in cocktails of champagne."
Corado Massimino, die samen met zijn broer het Azienda Agricola CRM runt, heeft zowel verse als verwerkte fingerlimes. "De fingerlime heeft een totaal andere marktlogica dan het klassieke citrus, omdat het voornamelijk wordt afgezet in gastronomische kanalen en in het buitenland wordt afgezet. We exporteren naar Californië, Zwitserland en Dubai, waar sommigen tot wel 100 kg per maand afnemen. Het gele ras is erg populair en, in het algemeen duurder dan finger limes van Siciliaanse oorsprong, omdat het een betere smaak en superieure uiterlijke eigenschappen heeft."
"Het is duidelijk dat de finger lime vanwege de vorm veel eenvoudiger te verzenden is dan ander citrus. Maar aan de andere kant is er een groot risico van bederfelijkheid.
Het belangrijkste is om ze op een gecontroleerde temperatuur te verzenden. Wat we echter hebben opgemerkt, is dat sociale communicatie essentieel is om de fingerlime bekend te maken. Dit komt omdat onze klanten anders zijn dan die van de klassieke grootschalige afzet", zegt Massimino.
Scardace van IASS houdt zich alleen bezig met verwerkte fingerlimes. Hij beschikt over dertig witte fingerlimes planten in het gebied rond Mascalucia (Catania) en hij maakt een likeur met zowel de schil als de binnenkant van de vrucht. Het heeft een productie van ongeveer duizend flessen die worden afgezet in de gastronomie- en horecakanalen van Noord-Europa, Duitsland en Noord-Italië. De oogst vindt plaats in november, december en juni.