"Als ik terugkijk op de markt is de prijs in het begin van dit seizoen (te) langzaam omhoog gegaan. Na de uiendag op de Rusthoeve is de prijs omhoog geschoten doordat de handel en de Noordelijke boeren zich toen ervan bewust werden dat er zich een bijzondere situatie voor deed. De handel en speculanten probeerden volop hun slaatje te slaan", blikt Leon van Meir terug in zijn nieuwsbrief. De aardappeltermijnmarkt reageerde al veel eerder op de droogte, terwijl aardappelen minder gevoelig zijn voor droogte dan uien. Er zijn in die periode veel uien verkocht. Van september tot en met november zijn er ook veel uien verpakt en geëxporteerd. Nu de uien duur zijn, is de vraag weggevallen, het is misschien te duur geworden. Verre bestemmingen zijn niet aan de markt, Afrika neemt misschien nog wel wat af maar de uien zijn eigenlijk voor dit continent ook te duur geworden. De mensen daar verdienen maar een fractie van wat men in Europa verdient"
"Europa neemt langzaam aan de markt over en kan deze hoge prijzen veel makkelijker betalen.De voorraad is nog maar 7.000 ton per week, andere jaren is de export de tweede helft van het seizoen rond de 17.000 –18.000 ton per week. In Europa zijn de oogstopbrengsten ook lager, dus kan het bijna niet anders dan dat de uien nog veel duurder worden. En toch is er een dilemma. De ouderen onder ons zullen het jaar 1976 nog wel herinneren, dit was net als 2018 ook een zeer droog jaar. Toen waren de aardappelen en uien in het najaar ook al duur maar eindigden in het voorjaar op lage prijzen. Conclusie: als iets heel duur is, gaan de lijntjes anders lopen. Nu komen er mondjesmaat uien uit Spanje, China, India en Amerika naar Nederland. Egypte en Nieuw-Zeeland staan te springen om met hun nieuwe oogst ook een graantje mee te pikken van de hoge prijzen. Door de geringe afzet en de dreigende import kan het anders aflopen dan iedereen denkt. Telers denken al snel dat de handel het wel weet wat er gaat gebeuren, maar in dit geval weet niemand hoe dit gaat eindigen"
Bron: Nieuwsbrief Van Meir