Juan Carlos García is van mening dat rode of gele mini-kiwi's zich het beste aan kunnen passen aan de weersomstandigheden van de provincie Huelva. Dit zijn ook de soorten met de beste mogelijkheden voor succes op de markt. De reden hiervoor is dat de rode en gele mini-kiwi's zoeter zijn dan groene mini-kiwi's, die doorgaans een zure smaak hebben.
De gele en rode mini-kiwi's hebben niet veel uren aan kou nodig. Wel zijn ze kwetsbaar voor PSA. Een ander nadeel is dat de meeste mini-kiwi's onder clubrassen vallen. Dat betekent dat de teelt van mini-kiwi's wettelijk beperkt is.
In Spanje zijn er nauwelijks bedrijven die mini-kiwi's telen. Het is een erg nieuwe fruitsoort, die via Polen in Europa werd geïntroduceerd. In Polen zijn volgens de ingenieur veel bestaande rassen te vinden, waaronder ook de meest interessante mini-kiwisoorten. Via Polen kwamen de mini-kiwi's vervolgens terecht in Galicië. Een aantal planten kwamen aan het einde van de vorige eeuw bij het Serida-instituut terecht.
Mini-kiwiplantages in Huelva hebben mogelijk netten voor schaduw nodig, zodat het fruit tijdens de zomermaanden kan worden beschermd tegen de hoge temperaturen. De oogst in Asturië vindt ergens tussen medio augustus en oktober plaats. In Huelva zou het fruit echter eerder rijp moeten worden.
De belangrijkste markten voor mini-kiwi's zijn het Verenigd Koninkrijk en Aziatische landen. De consumptie van mini-kiwi's zal naar verwachting toenemen dankzij het gebruik van snack-containers, die in heel Europa populair zijn geworden. De toename in consumptie zal volgens Juan Carlos echter niet te vergelijken zijn met die van een fruitsoort als blauwe bessen.