De 53-jarige geschiedenisleraar Little-Siebold van het College of the Atlantic in Bar Harbor, speurt al 8 jaar naar verlaten boomgaarden in Maine in de hoop hier historische appelrassen te ontdekken. Bij deze zoektocht combineert Little-Siebold zijn expertise van Latijns-Amerikaanse landbouw met de kennis die hij bezit over appelrassen in de staat Maine.
Tijdens de research die hij deed, kwam hij erachter dat de appelhandel in het midden van de negentiende eeuw een bloeiende bedrijfstak was. Jaarlijkse verscheepte men grote ladingen naar Engeland. Hiervoor legden veel inwoners in Maine appelboomgaarden aan.
Begin twintigste eeuw kwam er aan de bloeiende appelhandel een einde omdat Engeland na de Eerste Wereldoorlog zelf ging produceren. Bovendien werd in 1931 de helft van het appelareaal in Maine verwoest als gevolg van een periode van extreme vorst.
Van de 1500 tot 2000 appelrassen die men in 1850 geregistreerd had, zijn er heden ten dage nog maar zes verkrijgbaar.
Little-Siebold prijst appeldeskundigen, zoals John Bunker, oprichter van Fedco Seeds, die het voorbereidend werk voor dit programma verricht hebben. Beiden verzorgen zij workshops in de regio om appelen te identificeren.
"We maken gebruik van negentiende-eeuwse archieven van landbouwverenigingen, die ons informatie verschaffen over de appelrassen die hier ooit geteeld werden," legt Little-Siebold uit. "Toentertijd stuurden telers monsters naar het Ministerie van landbouw ter identificatie van de rassen."
Een aquarelcollectie en beschrijvingen van het fruit worden bewaard in de National Archives and Records Adminstration en bieden hulp bij het determineren van de appelrassen.
Naar aanleiding van een oud krantenknipsel dat hij in 2013 ontving, ontdekte Little-Siebold een appelboom in Addison. De in 1778 geplante boom was van de 'russet' variëteit, die rustieke, bruine appelen geeft die een peerachtige smaak hebben. De boom levert nu nog altijd appelen.
Vorig jaar ontdekte men nabij Verona Island de 'vergeten' appelvariëteit Prospect greening.
Buiten de historische archieven zijn oudere inwoners Little-Siebolds' beste bronnen. Zij wijzen hem de weg naar oude boerderijen en boomgaarden in de regio.
"Soms wijzen zij ons in de richting van appelrassen waar we niet eens naar op zoek waren," vertelt Little-Siebold. Hij haalt het verhaal aan van een éénennegentigjarige vrouw uit Orrington, die één van de appelen uit Little-Siebolds collectie herkende: de Northern greening. Zij kon dit hem met zekerheid vertellen omdat haar grootvader dit ras rond 1750-1760 had geplant.
Ook jagers zijn een waardevolle bron voor dit project omdat zij informatie kunnen geven over oude boomgaarden in de bossen waar reeën en hoenders naar voedsel zoeken.
Ook jagers zijn een waardevolle bron voor dit project omdat zij informatie kunnen geven over oude boomgaarden in de bossen waar reeën en hoenders naar voedsel zoeken.
Little-Siebold geeft aan dat men enten van de historische appelrassen zoekt, geen zaailingen.
Het project maakt onderdeel uit van de Biologische Telers en Tuinders Vereniging in Maine met de bedoeling historische appelrassen te identificeren en te herplanten in de Maine Heritage Orchard (boomgaard) in Unity. Tot dusver zijn er al 200 appelbomen aangeplant en later dit jaar zullen nog eens 100 rassen geplant worden.