Ervoor zorgen dat versproducten tijdens het transport op de juiste temperatuur wordt gehouden, is lastiger dan je zou denken, maar de Zwitsers zijn ermee bezig. Een onderzoeksteam heeft een biologisch afbreekbare temperatuursensor gecreëerd die 'van het allereerste begin tot helemaal tot in je mond' bij het voedsel blijft.
Het probleem in een notendop is dat het erg moeilijk is om levensmiddelen te monitoren die op een bepaalde temperatuur moeten blijven. Maar als je dat continu en draadloos kunt doen, bespaar je een hoop tijd en energie. En dat kan nu ook, min of meer, met RFID-tags bijvoorbeeld. Maar in die tags zitten metalen die niet bepaald eetbaar zijn en soms zelfs giftig. De oplossing van Giovanni Salvatore, een onderzoeker van ETH Zürich, is om een ultradunne sensor te maken uit materialen die een mens veilig kan eten.
Hij en zijn team publiceerden hun werk in het tijdschrift Advanced Functional Materials. Ze zijn erin geslaagd een sensor te maken die slechts 16 micrometer dik is. Ter vergelijking: een menselijke haar is circa 100 micrometer dik. Dit filament is gemaakt van magnesium, dat volgens het persbericht van ETH Zürich "een belangrijk onderdeel van ons dieet" is. Ook de onschadelijke stoffen siliciumdioxide en nitride worden gebruikt en een composteerbaar polymeer van maïs- en aardappelzetmeel houdt de hele boel bij elkaar. Het hele ding kan worden verbogen, uitgerekt en zelfs verfrommeld, maar het blijft functioneren.
In een test zullen enkele exemplaren worden aangebracht op willekeurig geselecteerde appelen, bananen, enz. Daarna gaan ze in de vrachtwagen of op de boot. De actuele temperatuur van de voeding kan dan van buiten het koelcompartiment worden gecheckt.
Bron: techcrunch.com
Het probleem in een notendop is dat het erg moeilijk is om levensmiddelen te monitoren die op een bepaalde temperatuur moeten blijven. Maar als je dat continu en draadloos kunt doen, bespaar je een hoop tijd en energie. En dat kan nu ook, min of meer, met RFID-tags bijvoorbeeld. Maar in die tags zitten metalen die niet bepaald eetbaar zijn en soms zelfs giftig. De oplossing van Giovanni Salvatore, een onderzoeker van ETH Zürich, is om een ultradunne sensor te maken uit materialen die een mens veilig kan eten.
Hij en zijn team publiceerden hun werk in het tijdschrift Advanced Functional Materials. Ze zijn erin geslaagd een sensor te maken die slechts 16 micrometer dik is. Ter vergelijking: een menselijke haar is circa 100 micrometer dik. Dit filament is gemaakt van magnesium, dat volgens het persbericht van ETH Zürich "een belangrijk onderdeel van ons dieet" is. Ook de onschadelijke stoffen siliciumdioxide en nitride worden gebruikt en een composteerbaar polymeer van maïs- en aardappelzetmeel houdt de hele boel bij elkaar. Het hele ding kan worden verbogen, uitgerekt en zelfs verfrommeld, maar het blijft functioneren.
In een test zullen enkele exemplaren worden aangebracht op willekeurig geselecteerde appelen, bananen, enz. Daarna gaan ze in de vrachtwagen of op de boot. De actuele temperatuur van de voeding kan dan van buiten het koelcompartiment worden gecheckt.
Bron: techcrunch.com