In de afgelopen jaren is de vraag vanuit de Chinese consument naar tuinbouwproducten steeds sterker geworden. Grote teeltbedrijven willen hun plantages uitbreiden, zodat het aanbod op de markt kan worden vergroot en er meer winst kan worden verkregen. Hoewel de meeste Chinese teeltbedrijven zich richten op teeltgebieden binnen China zelf, zijn een klein aantal telers nu al bezig met het verleggen van hun focus naar buitenlandse plantages.
Consumenten kiezen Thaise doerian uit
Thaise doerian met veel vruchtvlees
Er zijn drie redenen waarom deze kleine groep telers voor deze strategie kiezen. Ten eerste heeft de snelle toename van areaal voor de teelt van AGF in China ervoor gezorgd dat er nog maar weinig ruimte over is voor nieuwe plantages. Ten tweede is China voor de teelt van sommige fruitsoorten ongeschikt. Deze fruitsoorten hebben baat bij de geografische ligging en de weersomstandigheden van teeltgebieden die buiten China te vinden zijn. Ten derde is er in landen als Vietnam in verhouding tot China sprake van goedkopere arbeidskrachten of lagere huurkosten voor stukken land.
Arbeiders oogsten dragonfruit op een Vietnamese plantage
Het verplaatsen van de bedrijfsvoering naar het buitenland brengt natuurlijk eigen risico's met zich mee. Een van deze risico's is bijvoorbeeld de wisselkoers. Veranderingen in de wisselkoers kunnen schadelijk zijn voor de eigen onderneming. Andere risico's hebben te maken met veranderingen in het landbouwbeleid vanuit de overheid van het land waar het teeltgebied zich bevindt. Verder kunnen veranderingen in internationaal marktbeleid voor problemen zorgen. Handelaren moeten zorgvuldig de voors en tegens afwegen van een buitenlandse plantage door al deze aspecten in overweging te nemen.