Frankrijk behoudt haar nummer één positie in de Food Sustainability Index (FSI) 2017, die ontwikkeld werd door The Economist Intelligence Unit en het Barilla Center for Food & Nutrition. FSI heeft betrekking op 34 landen wereldwijd. Het meet de duurzaamheid van voedselsystemen aan de hand van drie pijlers: voedselverspilling en -afval, voedingsvraagstukken en duurzame landbouw.
Frankrijk presteert het best op het gebied van de aanpak van voedselverspilling. In een wereld waar volgens ramingen van de Voedsel en Landbouworganisatie van de VN een derde van al het geproduceerde voedsel verloren gaat of verspild wordt, neemt Frankrijk het voortouw in het beperken van deze verliezen. In 2013 lanceerde het land haar National Pact against Food Waste en in 2016 nam het een wet aan die supermarkten met een oppervlakte van meer dan 400 m2 verplicht om onverkochte producten aan voedselbanken en liefdadigheidsinstellingen te doneren. Restaurants van een bepaalde omvang worden verplicht overgebleven voedsel te hergebruiken en moeten hun klanten op verzoek restjes in een 'doggy bag' meegeven, een drastische maatregel in een land met een sterke gastronomische traditie maar tevens een goed voorbeeld voor andere landen.
De Franse aanpak heeft navolging in andere landen gekregen, met name in Italië, dat in augustus 2016 een wet tegen voedselverspilling invoerde. Ondertussen heeft het Europese Parlement in maart 2017 een motie goedgekeurd waarin het de Europese Commissie oproept tegen 2020 bindende doelen voor de vermindering van voedselverspilling op te stellen.
Frankrijk scoort ook vrij hoog op het gebied van nutritionele uitdagingen, waarbij het land wereldwijd de vierde plaats bekleedt op de FSI. Toch is de positie van Frankrijk gedaald ten opzichte van vorig jaar, toen het 's werelds beste resultaat had op het gebied van voeding. Japan voert nu de lijst aan en dit laat een aantal opvallende verschillen zien wat betreft individuele indicatoren en determinanten. Met 30% telt Frankrijk een veel hoger percentage jongeren (5 - 19 jaar) met overgewicht dan Japan (14,2%). Hetzelfde geldt voor volwassenen, waarvan het percentage in Frankrijk op 59,9% ligt en in Japan op slechts 27,2%. Dit verschil kan deels toegeschreven worden aan de verschillen in de voedingspatronen van beide landen. Gemiddeld krijgen Fransen dagelijks driemaal zoveel vlees en verzadigde vetten binnen dan inwoners van Japan. Het eten van verzadigde vetten en vlees baart de gezondheidsautoriteiten in Frankrijk zorgen, die blijven hameren op de gezondheidsvoordelen van het traditionele Mediterrane dieet, dat vooral bestaat uit groenten, fruit, granen, olijfolie en waarbij vis, gevogelte en zuivel met mate gebruikt worden. Talloze onderzoeken hebben uitgewezen dat dit voedingspatroon het risico op het ontstaan van chronische ziekten, en dan met name hart- en vaatziekten en diabetes type 2, vermindert.
In het kader hiervan heeft ANSES (Agency for Food, Environmental and Occupational Health and Safety) begin 2017 nieuwe voedingsrichtlijnen gepubliceerd. Hierin wordt met name aanbevolen om het eten van vlees (met uitzondering van gevogelte) en suikerhoudende dranken te beperken. In plaats hiervan raadt het bureau aan om meer peulvruchten, volkorengranen, groenten, fruit en plantaardige oliën te consumeren.
Het is desondanks belangrijk om te benadrukken dat Frankrijk hoog scoort op de FSI wat betreft de kwaliteit van haar beleidsreactie ten aanzien van voeding. Volgens de VN vervult Frankrijk een voorbeeldfunctie in de manier waarop zijn jeugdobesitas aanpakt. Door jongeren bewust te maken van het belang van gezonde voeding is het waarschijnlijker dat zij er ook in hun volwassen leven gezonde eetgewoonten op na houden. Een belangrijk initiatief is het EPODE-programma tegen jeugdobesitas (Ensemble Prévenons l'Obésité Des Enfants) dat in 2004 in Frankrijk gelanceerd werd. Inmiddels heeft dit project in 500 steden wereldwijd navolging gekregen.
Wat betreft de laatste pijler, duurzame landbouw, komt Frankrijk op de derde plaats. Dit is een aanzienlijke verbetering ten opzichte van 2016, toen het land nog op de elfde plaats stond. Frankrijk komt net na Italië, koploper binnen deze categorie. Dit heeft te maken met een aantal indicatoren, waaronder gewassendiversificatie, biodiversiteit en ontbossing. Frankrijk heeft ook aanzienlijk minder land (3,9% van het totaal) dat aan biologische landbouw gewijd is dan Italië (10,5% van het totaal).
Tegelijkertijd pakt Frankrijk door met haar agrarisch-ecologische beleid dat bedoeld is voor een duurzamere benadering van de landbouw. Een belangrijk principe binnen dit concept is dat verbeteringen in de agrarische prestaties niet ten koste mogen gaan van milieu en maatschappij. Het Franse ministerie van landbouw, dat het project leidt, verwacht dat tegen 2025 het merendeel van de Franse boeren zich bij het concept aangesloten zullen hebben. Het ministerie benadrukt dat er geen eenduidige voorschriften zijn die in alle gevallen van toepassing zijn. In plaats daarvan moeten bedrijven die omschakelen naar dit concept een vertaalslag maken naar hun eigen specifieke situatie. Toch zijn er ook een aantal gemeenschappelijke elementen, zoals het bevorderen van de bodemvruchtbaarheid door middel van gewassenrotatie en het ontwikkelen van synergieën tussen veehouderij en akkerbouw waardoor de sector minder afhankelijk wordt van chemische meststoffen. Het Franse initiatief is een belangrijk voorbeeld van een toenemende wereldwijde transitie naar duurzamere landbouwsystemen.