Het lang verwachte einde van het Mugabe-tijdperk lijkt nu eindelijk daar te zijn (of zoals sommigen zeggen de 'Mugabe-vergissing'). President Mugabe en zijn echtgenote Grace zouden onder huisarrest zijn geplaatst in Harare, evenals een aantal andere ministers en naar verluidt een politiecommissaris. Allen werden eergisteren opgepakt. De regeringsgebouwen en de luchthaven (die vorige week nog omgedoopt werd tot de Robert Mugabe International Airport) worden zwaar bewaakt.
Een verklaring van de drieënnegentigjarige Migabe waarin hij zijn aftreden zal aankondigen, wordt spoedig verwacht.
Het Zimbabwaanse leger evenals de regeringspartij Zanu-PF blijven echter ontkennen dat er een staatsgreep heeft plaatsgevonden. "Het leger is bezig met de uitvoering van een National Democratic Project en wel op een vreedzame manier," staat te lezen op het officiële Twitteraccount van Zanu-PF met de opmerking dat "noch Zimbabwe noch Zanu toebehoren aan Mugabe en diens echtgenote."
Er gaan geruchten dat de voormalige vicepremier Emmerson Mnangagwa, die vorig week werd ontslagen en het land uit vluchtte, ondertussen terug is gekeerd naar Zimbabwe en verblijft op een militair vliegveld. Hij gold jarenlang als vertrouweling van Mugabe en had nauwe banden met het leger. Sinds de negentiger jaren wordt hij als de gedoodverfde opvolger van de president beschouwd.
Het ontslag van Mnangagwa was een strategische misser van Mugabe, die de militaire reactie op dit besluit heeft onderschat evenals de afkeer voor zijn echtgenote en haar presidentiële ambities (het leger walgt van haar) en de steun aan Mnangagwa.
Emmerson Mnangagwa (Foto: Zimbabwe Independent)
Binnen Zanu-PF-partij zijn de meningen verdeeld. Zo steunt de G40-fractie de ambities van Grace Mugabe om president te worden. Aangezien Mnangagwa haar hierbij in de weg stond, heeft er een heimelijke zuivering van partijleden die andere groepen binnen de partij steunen, plaatsgevonden.
Een belangrijke factor die een rol speelt in Zimbabwe is oorlogservaring. Het leger is er altijd duidelijk over geweest dat het geen enkele presidentskandidaat zal steunen die geen ervaring heeft opgedaan in de Zimbabwaanse Onafhankelijkheidsoorlog (de Tweede Chimurenga) die in 1979 eindigde en geleid heeft tot de onafhankelijkheid van Zimbabwe in 1981.
"Iedereen wil dat Mugabe opstapt. We willen verandering, dus we zijn voorzichtig optimistisch maar we begeven ons ook op onbekend terrein. Vanaf nu zal het leger beslissen wie er aan de macht blijft en niemand zit te wachten op een militaire regering. Wij hopen op een terugkeer van de constitutionele democratie," laat een politiek commentator uit het land weten.
De beoogde militarisering van de landbouw van Mnangagwa
Vlak voordat hij moest vertrekken, diende Mnangagwa een motie in voor het aanscherpen van de rol van de strijdkrachten in een controversieel landbouwproject, maar dit voorstel haalde het niet. De parlementaire discussie werd zoals gewoonlijk bijgewoond door een aantal generaals maar de motie werd verworpen door de G40-fractie.
"Tijdens de landhervormingen van 1990 was het leger in alle geledingen doorgedrongen en Mnangagwa's voorstel om de landbouw te militariseren, is dan ook verontrustend. Het zou gezien kunnen worden als een strategisch spel om de macht over te nemen en andere fracties aan de kant te zetten," legt een Zimbabwaanse econoom uit. "Ik hoop dat het leger zich niet met de economie gaat bemoeien. Ik denk dat de vicepremier (Mnangagwa) pragmatischer is geworden. In zijn verklaring na zijn aftreden vertelde hij dat er sprake is van intolerantie binnen Zanu-PF. Ik verwacht dat hij meer genegen zal zijn om met de oppositie in zee te gaan. Hij zou kunnen zorgen voor een frisse wind in de politiek van Zimbabwe."
"ik verwacht niet dat Mugabe slecht behandeld zal worden omdat hij nog altijd gerespecteerd wordt," heeft een goed ingelichte bron aan FreshPlaza laten weten. Mugabe's voorliefde voor Zuidoost-Azië is algemeen bekend en men verwacht dan ook dat hij in ballingschap zal gaan in Singapore, Maleisië, Hong Kong of mogelijk zelfs in Dubai.