Henk van der Meij geeft inkijkje in fruitimport uit tropisch Afrika:
"Zakendoen in Afrika, het gaat altijd anders dan je verwacht"
"We weten ook allemaal dat zaken doen op de Fruit Logistica aan een glimmend tafeltje met een stropdas om anders is dan ter plaatse kijken hoe het zit. Zakendoen in Afrika is toch altijd net weer anders dan verwacht. Zo ook weer ervaren tijdens mijn recente reis naar Ivoorkust, waar ik onze twee mangotelers bezocht. Belangstelling uit Noord-Europa doet de telers goed en zo kunnen we gelijk eens kijken of er echt zulke mooie dingen worden gedaan met onze voorschotten.
Maar een reis naar Ivoorkust, dat vraagt toch wel even voorbereiding. Eerst een nieuw visa halen op de ambassade. Daarna moet je, als je injecties tegen van alles en nog wat op orde zijn dan moet er nog een vers flesje muskietenspray en malariapillen mee. Ik ben niet erg bang aangelegd, maar een reis naar de binnenlanden van Ivoorkust vraagt er wel om dat je goed op je gezondheid let. Dat is voor dit gebied oppassen met eten en malaria. Dus ook een muskietennetje in de bagage. Better safe than sorry. Ik wist van te voren niet in welke hotels mijn gastheren mij zouden onderbrengen.
Naar Abidjan met Air France gaat nog wel. Daarna loopt het iets stroever. Het begint bij de douane. Ze accepteren mijn stempeltje voor gele koorts niet en ik moet in een groezelig kantoortje een nieuw spuit laten zetten. Kosten 7.00. Met een bonnetje. Buiten valt de tropische warmte als een deken over je heen. De taxichauffeur probeert me het drievoudige te berekenen. No way sir, ik werk in de AGF.
De volgende dag met een binnenlandse vlucht naar Korhogo. De stad met de kleinste luchthaven ooit gezien, Korhogo, de stad in het noorden, niet ver van Mali en Burkina Faso. In dit savannegebied groeien de mango's van West-Afrika aan hoge bomen. Ondanks dat Korhogo 200.000 inwoners schijnt te hebben, is het een aaneenschakeling van laagbouw, hutjes en kraampjes en daardoorheen kriskras verkeer in alle soorten en maten. Vrouwen met hun boodschappentas op het hoofd. Qua verkeer lijken vooral oude diesels lijken geliefd. De reis ter plaatse duurt overal wat langer dan verwacht door de grote gaten in de weg. Hier en daar een woodblock van balken met spijkers op de weg bemand door mannen en vrouwen in vrolijke kleding met soms een soldatenpet op. Volgens mijn gastheer zijn dat vrijwilligers en doen ze dat voor de veiligheid (?).
De dagen erna slaap ik in luxe hotels. Tenminste, volgens plaatselijke maatstaven. Wij zouden deze hotels op de meeste zakenreizen zeker niet uitzoeken. Loshangende draadjes uit de muur. Dicht gesmeerde putjes, ronkende koelkasten en overal vliegen. En we eten kip, kip en nog eens kip. Kip met rijst, rijst met kip, rijst met Yam en kip in pindasaus. Grappig om te zien dat schooljongens op de brommer een levende kip meenemen aan zijn poten. Voor de lunch?
De mango's groeien, anders dan in Brazilië, in het buitengebied en niet in strakke, geïrrigeerde plantages. Los verspreid over het terrein staan de bomen in een vrij patroon. Bij het bezoek aan talloze productieveldjes, vaak gelegen aan eindeloze zandwegen met kuilen en sporen (hoe krijgen ze in hemelsnaam de mango's hier weg ?) komt er meestal na verloop van tijd een opzichter aanlopen .. of aanfietsen. Jerrycan met water in de hand, een gevaarlijke machete mes in de andere. 'of ik een slok water wil' is de vriendelijke vraag. Volgens mijn gastheer is dit Afrikaanse gastvrijheid. Met moeite kan ik afslaan. Mijn gastheer wijst op veel bomen zonder vruchten. Dit verklaart de 25% lagere oogstprognose voor dit jaar. Een paar meter verderop de typische Afrika beelden: hutjes met vrouwen met kinderen ervoor. Baby's spelen bloot in het zand. Geiten lopen overal doorheen. En iedereen zwaait vrolijk als de 4x4 van mijn gastheer voorbij rijdt. Een grote stofwolk achterlatend.
De verpakkingscentrales zijn primitief maar netjes. En jawel, om de hoek hangen de gebruikelijke GlobalGAP certificaten en instructies. Komt wel een beetje komisch over trouwens deze GG instructies in deze hectische wereld. Helaas zijn de verpakkingscentrales nog niet in gebruik. In een kort seizoen draaien ze er hier een hoop mango's door heen. Dat seizoen duurt helaas maar vijf weken. Aan irrigatie doen ze nauwelijks, net als aan chemische bestrijding trouwens. Eigenlijk zijn alle West-Africa mango's 'bio'.
Onderweg wijst mijn gastheer van vandaag mij op het kleine bosje met grote bomen net buiten de dorpjes. Dat zijn de offerplaatsen voor de natuurgoden. Volgens mijn gastheer is in Ivoorkust 50% christen, 50% moslim, maar is 100% ook aanhanger van de natuurgoden. Die verdeling komt overeen met mijn gastheren deze dagen. De ene katholiek, de ander moslim. Bidden naar natuurgoden heb ik ze niet zien doen.
We sluiten deze dag af met een etentje in het beste restaurant van Korhogo. Als ik opgehaald word, gaat de reis naar een volslagen donker gebied in de stad. Het is er met recht aardedonker. Ik vraag verbaasd of we wel op de goede plek zijn. Rondom me heen alleen maar donker. Letterlijk, je ziet geen hand voor ogen. De reden blijkt even later. Uit het donker komt de portier aangelopen van het restaurant. De stroom is uitgeschakeld voor de hele wijk. Bij te veel vraag schakelt de netbeheerder een blok tijdelijk de stroom uit. Het restaurant is er wel, maar heeft even geen stoom.
Net als we weg willen gaan, gloeit in een keer een heel restaurant op in het donker. Compleet met tuinverlichting en muziek. De stroom doet het weer! We kunnen eten.
Na twee en een halve dag in 100% hardcore Afrika ben je toch wel weer blij dat het kleine vliegtuig terug gaat naar Abidjan. Op de heenweg viel het me niet zo op, maar waarom is de 13 km lange weg naar het vliegveldje een gloednieuwe asfaltweg ? Er rijden vrijwel geen auto's naar het vliegveld. Niemand vliegt hier. Mijn gastheer wist wel waarom 'af en toe komt de minister naar Korhogo. En die minister moet over een goede weg kunnen rijden'. Oh ja.. zo gaat dat soms in Afrika. Kunnen die 10 auto's per dag toch lekker doorrijden.
Na een vlucht met het propeller vliegtuigje door de regen. (goed voor de mango's) weer terug naar Abidjan waar ik de nachtvlucht naar Parijs zal pakken. Eigenlijk wel weer blij. Weer meer waardering voor de telers en exporteurs die naar onze maatstaven geweldige inspanning moeten plegen om hun product goed en op tijd weg te krijgen. Wat een land en wat een improvisatievermogen moet je hebben. In de Air France vlucht denk je, als je je biertje drinkt: 'wat leven wij zelf toch in een fantastisch land'.
Hars & Hagebauer BV importeert het hele jaar door mango's. Het seizoen voor Kent mango's uit Ivoorkust begint met het vertrek van de eerste boot op 12 April. Naar verwachting zal West Afrika beduidend minder laden dit jaar."
Voor meer informatie:
Henk van der Meij
Hars & Hagebauer
Handelsweg 35
2988 DB Ridderkerk
Tel: 0180-745100
henk@harshagebauer.nl
www.harshagebauer.nl