Wat kunt u toevoegen aan deze organisatie?
Allereerst een hoop enthousiasme. Deze sector heeft de neiging om vooral naar de problemen te kijken. Natuurlijk is het belangrijk om daar oog voor te hebben, maar het helpt niet om daar al te lang naar te blijven staren. De grootste uitdaging is om mensen weg te halen van de onmogelijkheden. Veel mensen zijn erg bezig met dingen, die ze niet kunnen veranderen en beginnen over de Rabobank, McKinsey en de concurrentie van de Spaanse teelt. Ik wil de situatie niet bagatelliseren, maar het is heel ontmoedigend om hier over na te blijven denken. De uitbetaalprijzen in Europa worden maar door een heel beperkt aantal spelers bepaald. De uitdaging is juist om na te denken over zaken, die we wel kunnen veranderen en waarbij we juist wel van meerwaarde kunnen zijn voor onze telers.
Hoe staan jullie dan tegenover de plannen van McKinsey?
Ach, alles is al gezegd, beschreven en bedacht. Dat is het lot van alle nieuwkomers in de sector. Maar consultants worden vaak ingehuurd om mensen te vertellen wat ze eigenlijk al weten. De McKinsey oplossingen zullen niet nieuw zijn, maar mijn vraag is of je ook een groep telers ervoor in krijgt om er uitvoering aan te geven. Dan spreek je over het cultuuraspect van deze sector. Ik denk dat deze sector het leiderschap ontbeert om dit voor elkaar te krijgen. Het is met de oprichting van The Greenery geprobeerd. Dat is niet helaas niet gelukt, want volgens mij was die omkering van de keten van een aanbod- naar een vraaggestuurde sector goed bedacht. Destijds was het al erg moeilijk om alle kikkers in de emmer te krijgen – ZON en FruitMasters deden niet mee – en nu is het nog lastiger. Ik ben die vorm van leiderschap in de sector nog niet tegengekomen.
En hoopt u langer aan te blijven dan uw voorgangers?
Die vraag is me al vaak gesteld. Ik heb de reputatie dat ik mijn klus afmaak, maar garanties zijn er natuurlijk nooit. Onze aftredende voorzitter Ton Reijnders vertelde tijdens de laatste RvC-vergadering onder zijn leiding dat hij in twaalf jaar tijd elke twee jaar een andere directeur had meegemaakt. Hij zal als voorzitter mijn vertrek in elk geval niet meer meemaken. Uiteindelijk zijn we allemaal passanten. Ik kom hier elke dag met plezier en dat is voor mij een belangrijk motief. Ik werk voor een mooi bedrijf op een prachtige locatie. Dan is elke dag er weer één. Ik moet waarde aan het bedrijf kunnen toevoegen en dat moet gewaardeerd worden door het bedrijf en de telers. Ik hoop dat, als ik vertrek, ik wel echt iets kan achterlaten waar ik trots op ben. De sector zit in zwaar weer, maar ik zie voldoende mogelijkheden.
Lees het volledige interview met Michiel F. van Ginkel in Primeur van april. Ook Primeur ontvangen? Sluit hier een abonnement af en je krijgt de editie met de visie van Michiel toegestuurd.