Tholen – Als de toenemende Spaanse concurrente de Griekse druiventelers nog niet wakker schudde, was het afgelopen seizoen wel een wake-up call voor de sector. Investeringen zijn nodig om concurrerend te blijven in de nabije toekomst: nieuwe rassen, beter irrigatie en vooral overkappingen. Maar hoe doe je dat in een land waar de gevolgen van de diepe crisis nog altijd gevoeld worden? George Saliaris-Fasseas, oprichter van Greek Grape Company, pakte de koe bij de horens en kocht zelf een stuk grond.
George Saliaris-Fasseas (links) en zijn collega bij de ranken.
“Het was het slechtste seizoen ooit,” blikt de handelaar, die al 27 jaar in de sector actief is, terug op de afgelopen zomer. “In juli hadden we 15 dagen aaneengesloten met regen, waardoor schimmels makkelijk groeiden. Daarna bleef het vochtig en warm, waardoor meeldauw en botrytis een groot probleem vormden.” Van de 124.000 ton druiven die in de regio Korinthe werden geproduceerd, werd slechts 30.000 ton geëxporteerd. George werkte jarenlang in het Verenigd Koninkrijk voor een Brits bedrijf waar hij de import voor Tesco verzorgde en kent de Griekse druivensector als geen ander.
K
ansen met laat seizoen
“Thompson is een goed ras, maar met een lage opbrengst en een hoge arbeidsintensiviteit,” vertelt George. “We hebben nieuwe rassen nodig die tegen een hoge luchtvochtigheid kunnen en een hogere productiviteit hebben.” Die rassen zijn beschikbaar, maar voor veredelaars wordt het pas interessant als er een areaal van minimaal 10 hectare geplant kan worden. De landbouwgrond in Griekenland is klein doordat het traditioneel verdeeld werd van generatie op generatie, waardoor het land momenteel in handen is van veel kleine telers. Er zijn meer dan 3.000 telers in het land.Dat maakt het land voor de veredelaars niet direct een aantrekkelijke markt.
George zag de kansen voor de Griekse druivensector en besloot zelf in de druiventeelt te investeren. In het noorden van het land, nabij Thessaloniki, kocht Greek Grape Company een stuk grond en zette een druiventeelt op volgens de laatste standaard. “Griekenland is geografisch gezien het laatste land in Europa dat druiven kan telen in het seizoen,” verklaart hij. Hij mikt dan ook op een oogst in de maanden oktober en november met een einde van het seizoen in december. Het bedrijf heeft een areaal van 20,2 hectare overkapte druiventeelt.
“We hebben allemaal nieuwe, late rassen geplant,” vervolgt hij. De keuze viel op de witte rassen Sweet Globe en Sugar Crisp. Daarnaast werden de rode rassen Sweet Celebration en Jack Salute geplant. “Het grootste deel is Sugar Crisp.” Vanaf volgend jaar hoopt George de eerste druiven te oogsten en te exporteren. Daarbij ligt de focus op het Verenigd Koninkrijk en Nederland. “We hebben meer productie nodig en daarom heb ik deze rassen samen met drie andere telers aangeplant.”
D
ata bepaalt teelt
Naast nieuwe rassen en overkappingen, voor zowel regen als hagel, deed George enkele ‘onzichtbare’ investeringen. Het veld werd uitgerust met een modern irrigatiesysteem, waarbij voor elk perceel afzonderlijk de irrigatie geregeld kan worden. Daarnaast maakt hij gebruik van data om bijvoorbeeld te bepalen hoeveel meststoffen nodig zijn voor de plant. Daarmee is hij een groot deel van de Griekse telers ver vooruit.
“We hebben data nodig om te begrijpen wat een plant nodig heeft. De klimaatsverandering is een feit. 2018 was vreselijk voor iedereen, maar met data kunnen we trends zien,” legt hij uit. Hoewel de beschikbaarheid van water rond zijn perceel geen uitdaging vormt, investeerde hij in een irrigatiesysteem voor woestijnen. Op die manier denkt George water te kunnen besparen en een duurzame onderneming op te zetten.
Efficiëntie en telen wat markt vraagt
“We werken samen met supermarkten om te zien wat zij verwachten,” vervolgt George. Op die manier wil hij contact houden met de consumenten. “De nieuwe generatie consumenten wil meer weten over de producten. Ze willen meer transparantie. Wij willen als Greek Grape Company de telers en productie selecteren voor de consumenten.”
“Vijf jaar geleden belden klanten ons om de Thompson druiven te kopen, tegenwoordig is er meer concurrentie vanuit Spanje,” vertelt George. Volgens hem heeft de Griekse sector twee opties: “langzaam sterven of innoveren en overleven.” Zelf kiest hij duidelijk de tweede optie door te investeren in de teelt en in de mensen. “We moeten mensen opleiden om de efficiëntie te vergroten en de productie te vergroten.” De nieuwe rassen zijn nodig om een consistente kwaliteit te kunnen leveren tegen lagere kosten. Voor de toekomst is hij positief, maar eerlijk. “Telers met een klein areaal van bijvoorbeeld 0,4 hectare zullen het moeilijker krijgen,” sluit hij af. Maar met de juiste investeringen en voor bedrijven die grotere arealen hebben, ziet de toekomst er een stuk zonniger uit.
Meer informatie:
Greek Grape Company
George Saliaris-Fasseas
E: g@ggc.gr
W: www.ggc.gr