Tholen – Met de Thompson seedless druiven had Griekenland een troef in handen. Ondertussen zijn de Spaanse telers ook overgestapt naar de pitloze druiventeelt en ook in Italië worden deze nieuwe rassen geplant. Tijd voor de Grieken om in actie te komen voordat ze van de markt verdrongen worden. “Griekenland dreigt haar concurrentiepositie te verliezen en helaas ontbrak het telers aan de wapens om concurrerender te zijn,” aldus Yiannis Kanakis, regiomanager Griekenland en Turkije van IFG. Zijn antwoord op de uitdagingen: investeren in late rassen.
Yiannis Kanakis op een demoveld nabij Nemea.
“Griekenland dreigt haar concurrentiepositie te verliezen en helaas ontbrak het telers aan de wapens om concurrerender te zijn,” vertelt hij. Italië en Spanje vormen de grootste concurrenten van de Griekse druiventelers. “Griekenland is bekend om de pitloze, witte druiven, daar moeten we op focussen,” vertelt hij. Tegen de grote volumes die in de zomermaanden vanuit Murcia op de markt komen, kunnen de Griekse telers niet op. “We willen investeren in dezelfde rassen, maar later in het seizoen.” De druiven moeten in de maanden oktober, november en december op de markt zijn. Daarmee springen de Grieken in het gat dat valt tussen de Europese en de overzeese oogst.
Sugar Crisp.
Sugar Crisp en Sweet Globe
“De hellingen tot de zee bij Korinthe zijn een van de belangrijkste tafeldruiven gebieden,” vertelt Yiannis. De andere kant van de bergketen staat vol wijngaarden. Verder naar het noorden, in de regio Kavala, Chaldiki, Katerini, en op Kreta worden ook druiven geteeld. De Thompson seedless is de belangrijkste variëteit. “Het klimaat en de bodem zijn goed voor de late rassen,” vervolgt Yiannis. “Het is ons doel om later in het seizoen te oogsten voor de export naar West-Europa.” Daarvoor moeten de oude Thompson gaarden gerooid worden en beplant met nieuwe rassen als de Sugar Crisp en Sweet Globe.
De Griekse druivensector is versnipperd over honderden telers met een klein areaal. Er zijn telers met minder dan 2 hectare. “De kosten voor herplanten zijn dan relatief hoog, omdat je ook twee jaar productie verliest. Daarnaast moet je de IP-rechten betalen,” schetst Yiannis een knelpunt voor de omschakeling. Daardoor lieten internationale druivenveredelingsbedrijven de Griekse sector links liggen. De laatste jaren is dat veranderd. Enkele jaren geleden startte IFG in Griekenland. “De productiekosten zijn lager, de nieuwe rassen zijn eenvoudiger te telen, de productie is hoger en de telers oogsten op het juiste moment, als er geen grote volumes beschikbaar zijn,” somt Yiannis drie voordelen op voor de telers. Daarnaast ziet hij ook een voordeel van de kleine telers met vooral Thompson seedless productie. “Thompson is een lastig ras om te telen, maar de Griekse telers hebben een goede opbrengst. Ze zijn experts in de druiventeelt.”
Het weer speelt een cruciale rol voor de druiventelers. 2018 gaat de boeken in als een dramatisch seizoen. “We hebben ongewoon veel regen gehad in de zomermaanden,” vertelt Yiannis. De luchtvochtigheid in juni, juli en augustus was hoog, wat resulteerde in druiven met een lagere kwaliteit. “Tijdens het transport of de opslag liep de kwaliteit in veel gevallen snel terug. Het was het slechtste seizoen in jaren. Telers moeten zich voorbereiden en rassen planten die tegen een hoge luchtvochtigheid en regen kunnen.” Daarnaast kunnen overkappingen de oogst beschermen. “De late rassen hebben een overkapping nodig tegen de regen. Met een overkapping krijg je bijna 100% van de opbrengst, zonder overkapping kunnen telers tot 50% van de oogst verliezen door regen.”
Jack's Salute.
De nieuwe rassen zijn beter bestand tegen de lastige teeltomstandigheden. Dit jaar was de zomer nat, maar de regio Korinthe heeft een gebrek aan water. “Dat levert problemen op, bijvoorbeeld dat het grondwater verzilt. We moeten het water dat we nodig hebben vasthouden in de regio.”
Seizoen vervroeging?
In de regio Korinthe zijn de eerste nieuwe rassen geplant, maar een commerciële oogst is er nog niet. Telers kiezen voor de Sweet Globe, Sugar Crisp, Jack’s Salute en Sweet Celebration. Het land telt momenteel 37 hectare met deze nieuwere rassen. Volgend jaar moet dat areaal ongeveer verdubbeld zijn tot 60 tot 70 hectare. “De beschikbaarheid van het plantmateriaal is onze grootse uitdaging,” licht Yiannis toe. “Dat hopen we volgend jaar opgelost te hebben met onze eigen opkweek in Griekenland.” IFG heeft in Europa drie opkweeklocaties: in Spanje, Griekenland en Italië.
Naast de nieuwe witte rassen wordt er ook gekeken naar rode en blauwe druiven. “Er zijn onvoldoende rode druiven, maar dat is wel een trend. Telers vragen ook om de Crimson te vervangen.” Aan het einde van het seizoen hebben de Griekse telers een kans, maar Yiannis kijkt verder. “Na de eerste jaren van productie met late oogst, willen we ook kijken naar vroege rassen.” Daarmee mikt het bedrijf op de periode voor de start van de Spaanse oogst in juli.
Meer informatie:
IFG
Yiannis Kanakis
T: +30 694 41 24 414
M: 01 661 552 0221
ykanakis@ifg.world
www.ifg.world